O Μητσάρας μια διαδήλωση από μόνος του

Θα μπορούσε να έβαζε πρωτότυπους τίτλους σε εφημερίδες και να διάλεγε τα σούπερ για ένα κεντρικό δελτίο ειδήσεων….

ΘΑ μπορούσε, επίσης, να έλεγε τις καταπληκτικότερες ατάκες μέσα στο κοινοβούλιο…

Έγραφε τα ευρηματικότερα πλακάτ διαμαρτυρίας.  Δεκαετίες στα γήπεδα για τον αθλητισμό. Στους δρόμους και τις διαδηλώσεις για την πολιτική και την χώρα.

Ο Μητσάρας υπήρξε ένα από τα πραγματικά θύματα αυτής της κρίσης.

Τον τελευταίο καιρό, αν τον έβλεπες, καταλάβαινες ότι δεν είχε μια. Ούτε καν τα απαραίτητα να ζήσει…

Πέθανε πάμφτωχος, χωρίς να ζητήσει τίποτα από κανέναν, αν και θα μπορούσε να απευθυνθεί σε πολλούς, όλοι τον γνώριζαν! Θυμάμαι ότι, προ κρίσης,ήταν πάντα καλοντυμένος και καλοδιατηρημένος. Τον συναντούσες σχεδόν καθημερινά στις πλατείες της Καλλιθέας και της Νέας Σμύρνης.

Πουλούσε χαρτομάντιλα και διάφορα μπιχλιμπίδια.

Εκεί έβρισκε πάντα την ευκαιρία να τα χώσει,καυτηριάζοντας με στεντόρεια φωνή πολιτικούς και δημοσιογράφους. Θεωρούσε τον αθλητισμό ξεπεσμένο, αν και πάντα χωνόταν πίσω από τις high lights φωτογραφίες του,τους παράγοντες των ομάδων βρώμικους, τους πολιτικούς πουλημένους, τους επιχειρηματίες μια αγέλη λύκων που έπινε το αίμα του κοσμάκη.

Ήταν ένας γλυκός και άκακος τρελός τελικά ο Μητσάρας;

Ένας τρελός, πού του άρεσαν οι κάμερες σαν την γραφική κυρία Λουκά ας πούμε;

Ή ήταν απλώς ένας ασυμβίβαστος , ένας, που όσα έλεγε και έγραφε στα πλακάτ του  είχαν μεγάλη δόση αλήθειας; Ένας που δεν άντεξε να ενσωματωθεί στο σύστημα, όπως ας πούμε ο Νικόλας ο Άσιμος και βρήκε τρόπο να διαμαρτυρηθεί για δεκαετίες με αυτήν την αντισυμβατική συμπεριφορά;

Το αφήνω στην κρίση του καθενός…