Aπό μικρός ονειρευόμουνα να γίνω φυρερίσκος
να γίνω ένας χιτλερικός, ολίγον γκαιμπελίσκος.
Προβάριζα ναζιστικούς χαιρετισμούς την ελεύθερη μου ώρα
και σαν παιδί ιδιαίτερο ήθελα σπέσιαλ δώρα.
Μου άρεσαν τα λούγκερ και τα μάουζερ, τα κράνη των SS
και καπαρντίνες λάτρευα ,τις γκεσταπιτικές.
Γένι πολύ δεν άφηνα μα άφηνα μουστάκι
σαν του Αδόλφου να περνώ, να μοιάζω αδελφάκι.
Ως έφηβος στην Γερμανία ταξίδευα και ψώνιζα βιβλία
και από το βράδυ ως το πρωί μόνη εμμονή είχα μία:
Την δημοκρατία σε κίνδυνο να βάλω , να ανατρέψω
και ξιφολόγχες σε καρδιές να μπήξω, να φονεύσω
Ήταν και οι χουντικές επιρροές από τον στρατιωτικό πατέρα μου,
το χουντολάγνο σπίτι.
Ήταν και ο Μιχαλολιάκος, αλλά και άλλοι ‘Ελληνες εθνικοσοσιαλιστές,
που θέλανε την νίκη,
κάτι και που πιστέψαμε στο εθνικοσοσιαλιστικό μας όραμα να σώσουμε την χώρα
και τον Αδόλφο αδελφό,Φύρερ, θεό παντοτινό νιώθαμε και προχώρα…
Τώρα μέσα από τα κάγκελα της φυλακής για δίκη ετοιμάζομαι,
την Νυρεμβέργη σκέφτομαι και παίρνει τα μυαλά μου
και το μεγάλο βάσανο ,τα βίντεο που μου βγάζουνε
όταν κατήχηση έκανα για Χίτλερ στα παιδιά μου!
Σχολιάστε