Να παρέμβει η Δικαιοσύνη για το εξώφυλλο του περιοδικού Unfollow που απεικονίζει τον Αντώνη Σαμαρά να έχει πυροβοληθεί και ξυλοκοπηθεί ζητάει η ΝΔ. Για εικόνα που παρακινεί σε βία έκανε λόγο η βουλευτής του κόμματος, Σοφία Βούλτεψη, ο Άδωνις Γεωργιάδης, που ζήτησε την παρέμβαση του εισαγγελέα και ο Γιάννης Μιχελάκης κραδαίνοντας το εξώφυλλο του περιοδικού σε τηλεοπτική εκπομπή και μιλώντας για μια ακραία ενέργεια.
Αυτοί που συνέλαβαν και εκτέλεσαν αυτή την ‘ιδέα’ πρέπει να είχαν πάρα πολύ μεγάλο μίσος μέσα τους και πάρα πολύ μεγάλη εμπάθεια. Το πρόβλημα σε αυτή τη χώρα είναι ότι πάντοτε βρίσκουμε έναν εχθρό και προσπαθούμε να τον στραπατσάρουμε. Ο πραγματικός εχθρός και τα πραγματικά αίτια περνούν συνήθως απαρατήρητα. Η υποκίνηση της βίας, η υπόθαλψη της βίας αποτελεί πάρα πολύ σοβαρή συνέπεια για ο,τι θα συμβεί στη χώρα», τόνισαν οι περισσότεροι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος.
Εξώφυλλο από το Motherjones με τον Μπίλ Κλίντον δαρμένο σε αγώνα πυγμαχίας με την ευχή να κερδίσει στον δεύτερο γύρο. Είναι και το μοναδικό εξώφυλλο που βρήκα κοντά στο photoshοpping του Unfollow αλλά χωρίς τόση κραυγαλέα βία.
Στο εξώφυλλο του περιοδικού ο πρωθυπουργός της χώρας απεικονίζεται με την βοήθεια του photosop πυροβολημένος στο κεφάλι, το χειρουργημένο μάτι του το έχουν βγάλει, τα γυαλιά του είναι σπασμένα και εμφανίζεται δαρμένος. Oι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος μιλούν για στοχοποίηση του πρωθυπουργού από μια μερίδα των ανεξάρτητων ΜΜΕ, που έχουν συνηθίσει να αναδυκνείουν τον γραπτό τους λόγο με έναν αμφιλεγόμενο τρόπο. Τα ρεπορτάζ περιοδικών σαν το unfollow είναι στρατευμένα στην μάχη εναντίον του μνημονίου και έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν αυτό, αλλά ο τρόπος που γράφουν τις αναλύσεις τους και το ρεπορτάζ -και μιλώ για το περιεχόμενο και όχι τις εντυπώσεις του εξώφυλλου- διακρίνεται από μια επαναστατική ρητορική που συχνά παραπέμπει στον μηδενισμό και το μίσος για τους πολιτικούς που δεν συντάσσονται με τις ιδέες τους.
Φωτογραφία με ιδιαίτερη περιποίηση του κυβερνητικού επιτελείου του Τζορτζ Μπους που δεν νομίζω ότι χρειάζεται καμιά εξήγηση.
Ο »προδότης» Παπανδρέου, οι δοσίλογοι της τρικομματικής, το μισητό μνημόνιο, οι τρομοκράτες που είναι όμως αγωνιστές, η άγρια επικίνδυνη λαϊκιστική προσέγγιση των γεγονότων, η χούντα που δεν τέλειωσε το 73, το Γουδί, οι κρεμάλες και φυσικά ο χαρακτηρισμός-ψωμοτύρι- φασισμός για όλους και για όλα, είναι αγαπημένες προσφιλείς εκφράσεις- τσιτάτα -των συντακτών του περιοδικού, που συχνά τις χρησιμοποιούν γράφοντας μόνο τις δικές τους εμμονές στις αναλύσεις τους.
Φυσικά για τον δύσκολο δρόμο- σχεδόν μονόδρομο- που αποφασίστηκε από τους πολιτικούς της Ε.Ε να διαβεί αυτή η πτωχευμένη χώρα -μαζί με τις υπόλοιπες του νότου -, δεν υπάρχει επιχειρηματολογία, δεν υπάρχουν προτάσεις, τα πάντα ξεπερνιούνται όταν υπάρχει το αριστερό επαναστατικό αφήγημα, λες και η ανεργία μαζί με το οικονομικό πρόβλημα θα λυθούν ως δια μαγείας!
Το UNFOLLOW βάζει στο σακί ένα σωρό διαφορετικά θέματα για τα οποία συχνά οι Έλληνες διχάζονται. Η αστυνομική βία και αυθαιρεσία στην σύλληψη των τρομοκρατών για άλλους είναι νόμιμη χρήση βίας απέναντι σε τρομοκράτες με Καλάσνικοφ που μάλιστα σκότωσαν στην Πάρο.
Οι άδικες προσαγωγές των υπόπτων για τα επεισόδια στο χρυσωρυχείο των Σκουριών για πολλούς είναι υποχρέωση των αρχών να βρει την ‘Κου Κλουξ Κλαν’ που κάνει ανταρτοπόλεμο και απειλεί ζωές και επενδύσεις.
Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για αρκετούς είναι πωλήσεις- ιδιωτικοποιήσεις -αποκρατικοποιήσεις από την μεγάλη περιουσία του δημοσίου που θα απελευθερώσει την ιδιωτική πρωτοβουλία και θα απαλλάξει από ένα δυσβάστακτο εξωτερικό χρέος.
Το περιοδικό γράφει επίσης για την πολιτική διαπλοκή και τα βασανιστήρια καταλήγοντας ότι η πολιτική θα πρέπει να είναι αναγνωρίσιμη και μάλλον, για αυτόν τον λόγο, επέλεξε να κάνει τον πρωθυπουργό της χώρας αγνώριστο.
Είναι ένας εύσχημος τρόπος και γνωστή αποπροσανατολιστική τακτική των πολιτικών και δημοσιογράφων να συμψηφίζουν καταστάσεις και γεγονότα , καταλήγοντας πάντα στα δικά τους επιθυμητά συμπεράσματα .
Αλλά αυτές είναι σκέψεις του γράφοντος για ένα δήθεν ανεξάρτητο περιοδικό που διάβασε, δεν του αρέσει το αποτέλεσμα και θεωρεί την δημοσιογραφία του επιπόλαια και στρατευμένη. Εσείς μπορείτε άνετα να διαφωνήσετε, να θαυμάζετε το περιοδικό UNFOLLOW, να θεωρείτε εξαιρετικούς δημοσιογράφους τους συντάκτες του και αξιέπαινη την προσπάθεια του περιοδικού.
Tα πάθη γίνονται πάρθια βέλη στον Μοχάμεντ Άλι. Περίτεχνο εξώφυλλο από το Εsquire
Όμως ποιο περιοδικό τόλμησε μέχρι σήμερα να βγάλει κάποιο αμφιλεγόμενο, προκλητικό εξώφυλλο που να απεικονίζει εν ζωή και εν ενεργεία πολιτικό και μάλιστα πρωθυπουργό μιας χώρας ως πυροβολημένο στο μέτωπο, με βγαλμένο το μάτι που έχασε την περιφερειακή του όραση και βάναυσα κακοποιημένο;
Κανένα στον κόσμο της ελεύθερης ανεξάρτητης αλλά και mainstream δημοσιογραφίας, δεν το τόλμησε μέχρι σήμερα αυτό…
Είναι γεγονός ότι υπάρχουν πολλά περιοδικά και εφημερίδες που κατά καιρούς επεδίωξαν να αυξήσουν την κυκλοφορία τους βγάζοντας ‘provocative’ πρωτοσέλιδα, προκλητικά εξώφυλλα με στόχο και να πουλήσουν αλλά και να σοκάρουν.
. 
H Πολωνία αντιτάχθηκε με σθένος στο Eυρωσύνταγμα αλλά βυζαίνει ακόμη εξαρτώμενη απολύτως οικονομικά από την Γερμανία.
Κανένας δεν πυροβόλησε τον πρωθυπουργό ή τον πρόεδρό του, κανένας δεν τόλμησε να απεικονίσει με photoshop σχεδόν τον θάνατο κάποιού εν ζωή πολιτικού.
Η απάντηση είναι απλή. Υπάρχουν όρια στην δημοσιογραφία και κανείς δεν νομιμοποιείται να θυματοποιεί και να στοχοποιεί κάποιον εν ζωή έστω κι αν είναι ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο.
Το περιοδικό επιχειρεί έναν παραλληλισμό της φωτογραφίας του πρωθυπουργού με το photoshop των συλληφθέντων για ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης και αφιερώνει το κεντρικό άρθρο του στο θέμα της σχέσης που έχουν τα βασανιστήρια της ΕΛΑΣ με τα “βασανιστήρια” της κυβερνητικής πολιτικής.
Όμως η διαφορά μεταξύ Fiction και non-fiction, φοτοσοπημένου και αυθεντικού από πολλούς στον κόσμο μας δεν γίνεται εύκολα κατανοητή.
Οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες που ακολουθούν δεν είναι πάντα προβλέψιμες, συχνά είναι καταστροφικές με εγκλήματα να έχουν συμβεί από τον όχλο όπως όταν το γαλλικό σατιρικό περιοδικό Charlie Hebdo, συνεχίζοντας μια μακρόχρονη παράδοση εικονοκλαστικού και προβοκατόρικου χιούμορ, δημοσίευσε μια σειρά από γελοιογραφίες του Μωάμεθ, τη στιγμή που ήδη σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο γίνονταν οργισμένες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον μιας ακραίας αντιισλαμικής ταινίας .
Οι διαδηλώσεις αυτές στοίχισαν την ζωή κάμποσων νεκρών διαδηλωτών και την ζωή του Αμερικανού πρέσβη στη Λιβύη -ο οποίος είχε περίπου το τέλος του Καντάφι από τους ανθρώπους ακριβώς που ο ίδιος βοήθησε να βγάλουν απ’ τη μέση τον συνταγματάρχη.
Στις 8 Απριλίου, 1966, το περιοδικό Time δημοσίευσε ένα από τα πιο προκλητικά εξώφυλλα που έχουν εμφανιστεί σε περιοδικά μέχρι σήμερα. Το TIME έθεσε το ερώτημα, »IS GOD DEAD;»και στο άρθρο σημειώνονται οι απόψεις του καθηγητή εκκλησιαστικής ιστορίας Δρ William Hamilton, ενός ακαδημαϊκού πιστού στα ευαγγέλια που έθετε θρησκευτικά ερωτήματα.Ο καθηγητής δεν ήταν άθεος, δεν ήταν υπονομευτής της θρησκείας όμως το εξώφυλλο αρκούσε για τους φανατικούς ώστε να απειλήσουν την ζωή του , να ζητήσουν τον εξοστρακισμό του και να εκφράσουν το μίσος τους για ότι θεωρούσαν ‘Corpus Christi’ όπως οι χρυσαυγίτες και άλλοι θρησκόληπτοι ‘έξω από το θέατρο στου Ψυρρή.
Θυμάμαι μόνο ένα ντοκιμαντέρ , κατηγορίας mocumentary, που το 2006 τόλμησε να αναπαραστήσει τον θάνατο του Τζορτζ Μπους.
»Τhe Death Of a President» ήταν ο τίτλος της ταινίας του Gabriel Range για την οποία ο σκηνοθέτης έλαβε αρκετές επιστολές και mails με την απειλή του θανάτου. Το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε στο φεστιβάλ του Τορόντο και αργότερα από το Channel 4 στην Αγγλία ενώ στις ΗΠΑ αρχικά η ταινία απαγορεύτηκε και αργότερα την διανομή ανέλαβε η εταιρεία που προώθησε το φιλμ του Μέλ Γκίμπσον »The Passion of the Christ».
Η τέχνη είναι ωραίο να προκαλεί και η ενημερωτική- ερευνητική δημοσιογραφία είναι οπωσδήποτε ένα είδος τέχνης, όμως υπάρχουν όρια και γραμμές που δεν μπορείς εύκολα να τις παραβείς !
To Unfollow μπορεί να μην διέπραξε το λάθος που έκαναν οι αστυνομικοί δέρνοντας βάναυσα αυτούς που ειχαν συλλάβει ως ληστές στο Βελβεντό όμως έδειραν, τύφλωσαν, πυροβόλησαν και κακοποίησαν της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας μας θεσμό. Και με τους θεσμούς έιναι επικίνδυνο να παίζει κανείς.
Δείτε μερικά ακόμη περιοδικά που προκάλεσαν έντονες διαμαρτυρίες με το εξώφυλλό τους αλλά δεν ήταν τόσο ενοχλητικά όσο αυτό του Unfollow:
O πρώτος gay Πρόεδρος των ΗΠΑ αλλά μέσα το περιοδικό εννοούσε ότι τάσεται υπέρ της μεταρρύθμισης για τον γάμο των ομοφυλοφίλων
Το φάντασμα της Λάιδης Ντι στον γάμο της Κέιτ και του Γουίλιαμ. Το εξώφυλλο της Tina Browh στο Νewsweek με τον επικίνδυνο συνειρμό μεταξύ Κέητ και πριγκίπισσας Νταϊάνα προκάλεσε σάλο και ενόχλησε αρκετά τους Άγγλους και την Βασίλισσα Ελισάβετ. Μπορείτε εύκολα να καταλάβετε το γιατί..
Προκάλεσε σάλο στις ΗΠΑ και πολλοί ισχυρίστηκαν ότι πρόκειται για πορνογράφημα. Το περιοδικό ήθελε απλώς να δείξει τα οφέλη του μητρικού γάλακτος και του θηλασμού ακόμη και σε παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας. Η άβολη-ανορθόδοξη στάση στην φωτογράφηση μάλλον προκάλεσε και την σύγχυση.
Γιατί αγαπάτε να μισήτε την Χίλαρι Κλίντον ρωτά το Μotherjones και στο κυρίως άρθρο του εξηγεί γιατί δεν θα αρέσει στους Αμερικανούς η απάντηση.
To θυμάστε όλοι το εξώφυλλο του Focus με τους »κλέφτες στην ευρωοικογένεια» όπως θα θυμάστε και πόσο έτσουξε το ελληνικό φιλότιμο.
Το cartoon εξώφυλλο με τον Ομπάμα Ταλιμπάν- τρομοκράτη από τον περιοδικό Νew Yorker ενδεχομένως να του στοίχισε και μερικές χιλιάδες ψήφους στις πρώτες προεδρικές εκλογές που έβαλε υποψηφιότητα.
parodynews 