O κατηγορούμενος για το έγκλημα στην Πάρο αλλά και πιθανός ύποπτος για την συμμετοχή του στους Πυρήνες της Φωτιάς, είχε ενεργό συμμετοχή σχεδόν σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα που υπάρχουν στο web.
Ο νεαρός διατηρούσε το προσωπικό του μπλόγκ http://paranoiriko.blogspot.gr ,παράλληλα έγραφε σημειώσεις στο http://paranoiriko.wordpress.com και για τις εικόνες παρέπεμπε στο http://paranoiriko.tumblr.com.
Ο άνθρωπος που τώρα κατηγορείται για μια σειρά κακουργήματα έκανε και παρεμβάσεις στα καυτά ζητήματα της οικονομικής κρίσης μέσα από τον λογαριασμό του στο twitter ενώ έγραφε πολύ μέσα από το προσωπικό του blog στην WordPress.
Πολλές φορές με το micro-blogging 140 χαρακτήρων του twitter απευθυνόταν και σε πολιτικούς όπως ο Αλέξης Τσίπρας αλλά και στην Άννα Διαμαντοπούλου για το νομοσχέδιο της Παιδείας.
Ο νεαρός απόφοιτος της θεολογικής Σχολής είχε πολλές φορές προσπαθήσει μέσω του ιστολογίου του να ωραιοποιήσει το έγκλημα στα μάτια των αναγνωστών του.
Τρόμαζε με τον Δημητροκάλη, εκστασιαζόταν με τη 17Ν,γελούσε με τον Σεχίδη, ενηλικιώθηκε με τον Πάσαρη κι έτσι κάτω από αυτές τις επιρροές πως κανείς να μην ενθουσιάζεται με την εγκληματική μπίζνα και την παρανομία;
Ο Θεοφίλου καταβάλει φιλότιμη προσπάθεια που να επιχειρήσει εξαγνισμό των εγκληματικών πράξεων στο όνομα της επανάστασης… Έγραφε σε πρώτο πρόσωπο τα σενάριά του και στον γραπτο του λόγο φάνεται ξεκάθαρα η διάθεση για δράση-απάντηση στην καταπιεστική μας κοινωνία…
Οι φαντασιακές εκτελέσεις στα κείμενά του έχουν ως αφορμές την συστημική καταπίεση, την περιθωριοποίηση, την εκμετάλλευση από την εργοδοσία,την τυφλή απονομή δικαιοσύνης. Ο νεαρός που κατηγορείται για συνέργεια σε έγκλημα και ληστεία και τρομοκρατία βγάζει στα κείμενα του τον ίδιο φθόνο, παραλήρημα και μνησικακία για τον κόσμο μέσα στον οποίο ζει και κινείται, ακριβώς όπως και στις προκηρύξεις τους οι επαναστατικές οργανώσεις νέας γενιάς.
Το αν ανήκει και ο ίδιος σε αυτές θα το αποφασίσει το δικαστήριο.
«Ξαπλώνω στον καναπέ και αναλογίζομαι την ζωή μου. Πως ξεκίνησαν όλα. Γιατί πήρα αυτόν τον δρόμο. Αναρωτιέμαι αν είχα άλλες επιλογές. Σκέφτομαι πως είμαι ένας μικρός εγκληματίας. Όλα ξεκίνησαν κατά λάθος. Ή σχεδόν κατά λάθος. Σκέφτομαι πως στην πραγματικότητα τα εγκλήματα μου είναι πολιτικά. Εξάλλου όλα είναι πολιτικά. Το έγκλημα είναι για το θέαμα ότι η αμαρτία για την εκκλησία. Εγώ διαφωνώ με την τυπολογία περί Καλού και Κακού τόσο του θεάματος όσο και της εκκλησίας. Όχι επειδή έχω ξεπεράσει τον μανιχαϊστικό τρόπο σκέψης. Για εμένα σημασία έχει αν μια πράξη βοηθάει στην χειραφέτηση της τάξης μου. Εκεί μπαίνει η διαχωριστική γραμμή.
Από παιδί παρακολουθούσα το αστυνομικό ρεπορτάζ. Τρόμαζα με τον Δημητροκάλη, γελούσα με τον Σεχίδη, εκστασιαζόμουν με την 17Ν. Ενηλικιώθηκα με την θορυβώδη απόδραση Πάσαρη. Αργότερα έπιασα δουλειά σε ένα καφέ. Έτσι ξεκίνησαν όλα. Έτσι μυήθηκα στο Έγκλημα. Το αφεντικό χτυπούσε αποδείξεις ακόμα και για το τρίτο ποτό τού κάθε πελάτη. Το αντίθετο έλεγε είναι κλοπή! Το αφεντικό δεν μου κολλούσε ένσημα γιατί δεν έβγαινε. Το αφεντικό δεν ένοιωθε κλέφτης ούτε με τα ίδια του τα κριτήρια. Βρήκα πιο ελκυστική, την λιγότερο υποκριτική, ηθική του Πάσσαρη. Ήμουνα νέος.
Στα περισσότερα καυτά κοινωνικά ζητήματα ο νεαρός δείχνει να ταυτίζεται με τους περισσότερους συναγωνιστές του στο αναρχικό κίνημα και ένα μέρος της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς δείχνοντας και το μέγεθος της τεράστιας ζημιάς που έχει προκαλέσει στις νεότερες γενιές η ιδεοληψία και η κουλτούρα βίας που έχει αναπτυχθεί μέσα και έξω από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Συμπερασματικά οι φοιτητές των ανωτέρων σχολών τις τελευταίες δεκαετίες μάθαιναν περισσότερο πως να αναπτύσσουν επαναστατική-ταξική συνείδηση και μίσος σε μη επαναστατικές συνθήκες, παρά να καταρτιστούν και να εφοδιαστούν με τα κατάλληλα στοιχεία που θα τους κάνει πιο ανταγωνιστικούς επαγγελματίες, βοηθώντας τους εαυτούς τους αλλά και την ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας.
ΤΑ ΑΕΙ έγιναν άντρο ανομίας και το προπύργιο άκρως φασιζουσών ψευτοεπαναστατικών ιδεολογιών. Από εκεί στρατολογήθηκαν αρκετοί πρόθυμοι νεαροί που μετά τους βανδαλισμούς θα συνέχιζαν το έργο της 17Ν συγκροτώντας τις νέες επαναστατικές οργανώσεις, κυρίως μετά την επέμβαση των ΜΑΤ στο Πολυτεχνείο το 1995 , και ύστερα από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου το 2008.
Όλα αυτά τα χρόνια το κράτος δεν κατάφερε να αναμορφώσει τα πανεπιστημιακά ιδρύματα . Στα μυαλά των καταλήψεων φύτρωσαν οι νιχιλιστικές- μηδενιστικές αντιλήψεις και η «αριστερή» βία. Η βία που ο σκοπός της αγιάζει τα μέσα. Το μυαλό των εκκολαπτόμενων επαναστατών φούσκωσε από την «επαναστατική αεργία!»
Οι φοιτητικές νεολαίες και τα αναρχοαυτόνομα κινήματα των ΑΕΙ αποφάσιζαν κατά το δοκούν το τι σημαίνει «θεσμική εκτροπή» και τι «βίαιη κατάλυση του Συντάγματος και της ελευθερίας των φοιτητών!»
Βρήκαν χρυσή ευκαιρία να εισβάλουν στις εργατικές διεκδικήσεις, τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις και μετά την »δημόσια ανυπακοή» των διαδηλώσεων αποφάσισαν πως θα είναι αυτοί οι εκφραστές του δικαίου του ισχυρού.
Από τα νομοσχέδια της Παιδέιας μέχρι την σκληρή επιβολή του μνημονίου και από τα ζητήματα μετανάστευσης έως και το θέμα των εκλογών των πρυτάνεων, ακροαριστεροί φοιτητές,αναρχοαυτόνομοι και αντάρτες, -καθένας με τον τρόπο του-έιχαν μάθει να κάνουν ότι τους καπνίζει στα πανεπιστημιακά ιδρύματα και τα αστικά κέντρα , οργανώνοντας βίαιες διαδηλώσεις,αντιδιαδηλώσεις, βίαιες καταλήψεις, αντάρτικο πόλεων προκαλώντας το χάος και εκμεταλλευόμενοι βεβαίως και το άσυλο.
ΟΙ διαδικτυακές καταχωρήσεις του Θεοφίλου βρίθουν από σενάρια -όπως αποδεικνύεται όχι και τοσο φαντασιακά- με εξαιρετικά ζωντανές περιγραφές άγριων σκηνών και λουτρών άιματος, τον ευσεβή πόθο δηλαδή, της γενιάς του Χάους.
Η αέναη πάλη μεταξύ του καλού επαναστατημένου αναρχικού και του κακού μπάτσου της ΕΛ.ΑΣ θα δείτε ότι κυριαρχεί!
http://paranoiriko.blogspot.gr/2012/03/blog-post.html
Ο Στέλιος ξυπνάει μέσα στο άγριο χάραμα για να πιάσει δουλειά. Έξι βγαίνει για περιπολία και κάνα μισάωρο πιο πριν για τα διαδικαστικά. Κρυώνει και το στόμα του μυρίζει λες και τον τάιζαν σκατά όλο το βράδυ. Νοιώθει νύστα. Νύστα βαριά. Τον περιμένει δύσκολη μέρα. Πρέπει να οδηγάει την μηχανή για ατελείωτες ώρες κουβαλώντας μαζί με την βαριά του εξάρτηση και τον συνάδελφο του. Ατελείωτες ώρες να οδηγάει και να κυνηγάει το έγκλημα παίζοντας την ζωή του κορώνα γράμματα. Και σαν να μην φτάνει αυτό από μόνο του, έχει και τους φυσιολογικούς να τον αποκαλούν μπάτσο, γουρούνι και δολοφόνο. Γιατί αυτός δεν είναι κανένα πλουσιόπαιδο όπως οι αναρχοσυριζαίοι που τους τα σκάνε οι μπαμπάδες τους για να καίνε τις περιουσίες του κοσμάκη. Αυτός πρέπει να δουλέψει για να τα καταφέρει.
Ο αγώνας επιβίωσης, επίσης, του έντιμου υπάλληλου που αδικείται κατάφωρα και αποφασίζει να εξοντώσει το »καπιταλιστικό γουρούνι», αφεντικό του , αυτό που κέρδίζει κλέβοντας από το κράτος και την εργασία του, είναι ακόμη ένα αγαπημένο σενάριο του προσφάτως συλληφθέντα για ληστεία, φόνο και συμμετοχή σε τρομοκρατία.
»Έτσι ξεκινούν όλα λέει ο νεαρός επιστήμονας!» » Έτσι ξεκίνησα την καριέρα μου σαν ένας μικρός εγκληματίας!»
Η ζωή είναι σκληρή και άδικη, τα αφεντικά άκαρδα και ο επαναστάτης δεν έχει άλλο δρόμο παρά να σπάσει το κεφάλι αυτού που δεν τον πλήρωσε για την πρώτη μέρα της εργασίας του με τα φυλλάδια:
Είχαμε πει πληρωμή αυθημερόν. Μου λέει ναι αλλά η πρώτη μέρα είναι δοκιμαστική. Τι λες ρε καριόλη του λέω γαμώ την Παναγία σου. Τι να δοκιμάσεις; Αν μπορώ να κουνάω το χέρι μου να δίνω φυλλάδια; Μαλάκας είσαι; Μου λέει έτσι δουλεύουμε εμείς. Του λέω καταρχήν ποιοι είστε οι εσείς. Γιατί οι μόνοι που είδα να δουλεύουν είμαστε εμείς. Δηλαδή εγώ και κάτι άλλοι φουκαράδες απ το πίκπα. Κατά δεύτερον θέλω τα λεφτά μου ΤΩΡΑ μην έχουμε άλλα. Μου λέει λυπάτε. Του λέω εγω να δεις. Το αίμα μου έχει ανέβει στο μεταξύ μέχρι τα φρύδια. Αρκετά ψυλά για να τα βλέπω όλα κόκκινα. Τα μινίγγια μου έχουν αυτονομυθεί και παίζουν ταμπούρλο με το μυαλό μου. Θα τον γαμήσω. Θα τον γαμήσω. Θα τον γαμήσω τον πούστη. Θα σε γαμήσω του φωνάζω. Πούστη Μπινέ. Γαμιόλα. Βρωμόπουστα. Θα σε γαμήσω. Θα σε γαμήσω. Μια εκδρομή ήθελα να παώ με την π και μου το χαλάσες. Θα σε γαμήσω. Βρωμόπουστα. Μουνί. Μουνί της λάσπης. Παίρνω μια καρέκλα και την εκσφενδονίζω κατά πάνω του. Φωνάζει. Αστυνομία. Βοήθεια. Του λέω τι να σου κάνει και η αστυνομία αν ο άνθρωπος είναι πούστης. Πούστη πούστη πούστη. Σηκώνω την καρέκλα. Του την φέρνω στο κεφάλι. Η γραμματέας τσιρίζει. Σηκώνει το ακουστικό και παίρνει τους μπάτσους. Δεν δίνω σημασία. Τα βλέπω όλα κόκκινα. Του κοπανάω την καρέκλα στο κεφάλι. Πούστη του λέω. Ήθελα μόνο μια εκδρομή. Τον κοπανάω με την καρέκλα στο κεφάλι. Έχει χάσει τις αισθήσεις του. Τον κοπανάω. Πιο δυνατά. Πιο δυνατά. Ακόμα πιο δυνατά. Το ευχαριστιέμαι. Το κεφάλι του έχει γίνει πολτός. Τα μυαλά του έχουν κάνει φράκταλ στους τοίχους. Συνεχίζω να αποτίω φόρο τιμής στον μεγάλο δάσκαλο. Τον κοπανάω. Πιτσιλάει. Φόρος τιμής στον Ταραντίνο. Η γραμματέας ακόμα τσιρίζει. Ηρεμώ. Θαυμάζω το έργο μου. Ήθελα μόνο δώδεκα ευρώ γαμιόλη. Δες τι έκανες τώρα. Ήθελα μόνο μια εκδρομή με την π.
http://paranoiriko.blogspot.gr/2012/02/314.html
»Η καταναγκαστική μισθωτή εργασία», όπως την βλέπει ο νεαρός μέσα στο μπλόγκ του επιβάλει δραστικές λύσεις . Έτσι αποφασίζει να βουτήξει τα πρώτα χιλιάρικα από το ταμείο του ιδιοκτήτη της καφετέριας.
Δεν του αρέσει και η δουλειά Είναι κατά της »αφηρημένης εργασίας:»
http://paranoiriko.blogspot.gr/2012/02/blog-post_24.html
Πρέπει να φάω. Δεν έχω λεφτά. Δεν έχω δουλειά. Δεν είχα δουλειά ακόμα και όταν υπήρχαν δουλειές. Δεν μου αρέσει η δουλειά. Δεν βρίσκω κανένα νόημα στην αφηρημένη εργασία. Προτιμάω να ζω σαν καρποσυλλέκτης. Σαν κυνηγός. Κλέβοντας τα μέσα της ύπαρξης μου από το άνδρο των εχθρού. Από τα ράφια των σούπερ μάρκετ. Έτσι μόνο αξίζει.
Σ ε ένα άλλο κομμάτι του γραπτού λόγου του ο δράστης μιλά για τις απαλλοτριώσεις που ενισχύουν το επαναστατικό ταμέιο:
Ο διευθυντής παριστάνει τον φιλικό. Πιστεύει ότι μπορεί να μιλήσει την γλώσσα των ληστών.
Οι ληστές αδιαφορούνε σε ποια γλώσσα θα υπακούσει ο διευθυντής.
Σαφείς και κοφτές εντολές σε τόνο:
δεν είμαστε φίλοι.
γάμα την κωλοτράπεζα και σκέψου την ζωή σου.
μην την λυτρώσεις. μην πάρεις πάνω σου τα κρίματα της.
Υπακούει.
Οι κρόταφοι του διευθυντή έχουν σταγόνες ιδρώτα.
Ο ιδρώτας στους κροτάφους των ληστών δεν φαίνεται
http://paranoiriko.blogspot.gr/2012/07/blog-post.html
Οι εισαγγελείς και οι δικαστές που κυνηγούν τους συντρόφους του, »μπουκώνοντάς’ τους με χρόνια εγκλεισμού» είναι ακόμη μια αγαπημένη θεματική του νεαρού:
Ο κύριος Αριστείδης βλέπει τους ανθρώπους σαν δικογραφίες. Η αξία της ανθρώπινης ζωής, η αξία της ανθρώπινης ελευθερίας, η ισότητα, η δικαιοσύνη, το τεκμήριο της αθωότητας και όλα αυτά τα αφηρημένα, σχεδόν νεφελώδη, ιδεώδη του Διαφωτισμού, για τον κύριο Αριστείδη είναι λογιστικά προβλήματα. Εκατοντάδες οικογενειακά δράματα, χιλιάδες χρόνια εγκλεισμού, εκατομμύρια ώρες μοναξιάς, άπειρη απελπισία και αμέτρητες κατάρες έχει προκαλέσει ο κύριος Αριστείδης κι όμως το φαγητό που τρώει μπορεί ακόμα και γίνεται αίμα!
Ο κύριος Αριστείδης βλέπει τον εαυτό του σαν ιατρό. Μόνο που αντί να μπουκώνει τους ασθενείς του με αντιβιώσεις τους μπουκώνει με χρόνια εγκλεισμού
Η απόλυτη παράνοια του εγκλήματος αναζητεί την ηθική νομιμοποίηση γυρεύοντας την υποστήριξη και την συμπάθεια του κόσμου, αυτήν την φορά μέσα από τα social media.
Είπαμε, το κρίσιμο στοιχείο για τους “μη εφαρμοστές” των νόμων ή τους “παρανομούντες” ήταν και είναι η κοινωνική νομιμοποίηση που τυγχάνουν οι πράξεις τους.
Θυμάστε αλλους που να έχουν ενεργήσει έτσι; Το έχουν κάνει αρκετοί πριν από τον κατηγορούμενο. Ακόμη και οι λεγόμενοι »spree killers»ή ‘copy cut killers’, οι διάφοροι παρανοϊκοί δηλαδή που γάζωναν αθώους μέσα στα σχολειά και τα υπόλοιπα πανεπιστημιακά ιδρύματα,γυρέυοντας να βρούν μιμητές, πάντοτε άφηναν ένα βιντεακι ή κάποιο ίχνος- μανιφέστο στο Facebook και αλλού για να αιτιολογήσουν τις πράξεις τους.
Μόνο μέσα στο 2009-2010 υπήρξαν περισσότερα από 430 επεισόδια στο κέντρο, ανάμεσα τους και αλλεπάλληλες επιθέσεις με όπλα και εκρηκτικά. Ήταν o μεγαλύτερος αριθμός βίαιων οργισμένων διαδηλώσεων των τελευταίων είκοσι ετών και αν συμπεριλάβουμε και τις άγριες κινητοποιήσεις που ακολούθησαν αμέσως μετά τους αγανακτισμένους και διέλυσαν το Σύνταγμα τo 2010-11 τα περιστατικά βίας είναι ακόμη περισσότερα. ΟΙ εξτρεμιστικές οργανώσεις στόχευσαν σε διάστημα μόλις τριών ετών πολιτικούς,δημοσιογράφους, επιχειρηματίες, υπουργούς Δημόσιας Τάξης και μέλη των αρχών.
Η τρομοκρατία στη χώρα μας εμφανώς αναζωπυρώθηκε αμέσως μετά τα επεισόδια του Δεκεμβρίου του 2008.
Πυροβολισμοί κατά αστυνομικών από τον Επαναστατικός Αγώνα, Επίθεση στο Χρηματιστήριο Αθηνών, βόμβα στην ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΉ , επίθεση στο αστυνομικό τμήμα της Αγίας Παρασκευής , δολοφονίες υπαλλήλων και εμπρησμός της Marfin, δεκάξι σφαίρες που σκότωσαν τον Σωκράτη Γκιόλια , σφαίρες για τον αστυνομικό Νεκτάριο Σάββα , πακέτα βόμβες σε πρεσβείες και το φονικό δωράκι που σκότωσε τον υπασπιστή του Χρυσοχοϊδη.
Κανένας οίκτος για τους αστυνομικούς, την ομάδα ΔΙΑΣ, τους τραπεζικούς και όσους σταθούν εμπόδιο μπροστά τους όπως ας πούμε οι άοπλοι ταξιτζήδες . Λές και όλοι αυτοί δεν έιναι πολίτες!
Στο ίδιο μοτίβο και η αρθρογραφία αιρετικών αναρχικών και άλλων ακροαριστερών site που επιδιώκουν ξεδιάντροπα να βγάζουν λάδι όλους όσους έχει αποδειχτεί η συμμετοχή τους σε στυγερά εγκλήματα και την τρομοκρατία.
Το ιδεολογικό υπόβαθρο των Ελλήνων συμμετεχόντων στην τρομοκρατία απέχει μακράν από αυτό που αντιπροσωπεύει τη δράση των απελευθερωτικών κινημάτων στον υπόλοιπο κόσμο.
O ιστορικός Έρικ Χομπσμπάουμ στο βιβλίο του ”Παγκοσμιοποίηση,Δημοκρατία και Τρομοκρατία”γράφει για την οικουμενική εμβέλεια του ίντερνετ και της τηλεόρασης, που κάνει πολιτικά αποτελεσματικότερες τις επαναστατικές πράξεις,όχι σε εκέινους που πάιρνουν τις αποφάσεις (εξουσία),αλλά στο μέγιστο επικοινωνιακό αντίχτυπο.
Μια απο τις πιο θλιβερές ενδείξεις του εκβαρβαρισμού-λέει ο ιστορικός- είναι η ανακάλυψη εκ μέρους των τρομοκρατών ότι εφόσον βρίσκουν πρόσβαση στις TV όλου του πλανήτη,η μαζική δολοφονία σχεδόν ασήμαντων αντρών και γυναικών μπορέι να έχει μεγαλύτερη επικοινωνιακή βαρύτητα απο το χτύπημα των πιο διάσημων και συμβολικών στόχων τους!
Το παρήγορο έιναι, και το υπογραμίζει στην συνέχεια του βιβλίου του και στο κεφάλαιο τρομοκρατία ο Έρικ Χομπσμπάουμ, ότι στα κράτη όπου υπάρχει μια σχετική σταθερότητα,οι μικρές τρομοκρατικές ομάδες καθώς και τα λιγο μεγαλύτερα τρομοκρατικά κινήματα αποτελούν ”συμπτώματα ” και όχι σημαντικούς ιστορικούς παράγοντες.
Μπορέι η νεά γενιά τρομοκρατών δια μέσω του γνωστού αντάρτικου πολης,την χρήση νέων τεχνολογιών και την δυνάτοτητα αγοράς καλύτερου οπλισμού να μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη κατά κεφαλήν καταστροφή σε σχέση με το παρελθόν, όμως οι ουτοπικοί στόχοι που θέτουν δεν βρίσκουν συμπαθούντες και πρακτικούς υποστηρικτές από μέρος του πληθυσμού.
Τέτοιου έιδους ενέργειες λοιπόν είναι καταδικασμένες να αποτύχουν,γιατί δεν διαθέτουν τίποτα παραπάνω απο απλή προπαγανδιστική αξία!
Στην Ελλάδα τα τελευτάια χρόνια συνέβαινε το ακριβώς αντίθετο από όσα υποστηρίζει ο Χομπσμπάουμ. Η μεγάλη συμπάθεια που έτρεφαν σημαντικοί πολιτικοί σχηματισμοί, μερικοί »βαρεμένοι» των ΜΜΕ αλλά και χιλιάδες αλλοι που αρθρογραφούσαν στο web δημιούργησε μια Ελλάδα χαοτική.
Ευτυχώς αυτό δείχνει να αλλάζει τώρα και ο Έλληνας ξαναζητά την ευνομία ύστερα από μια μακρά περιοδο κουτσαβακισμών.
Δείτε ένα ακόμα απόσπασμα από το προσωπικό blog του Θεοφίλου όπου ένα μήνα πριν, είχε εντυπωσιακά προβλέψει ποιό θα είναι τι θα επακολουθούσε:
Κάθομαι στον καναπέ και αναρωτιέμαι πόσο μπορεί να κρατήσει ακόμα. Μήπως να σταματήσω για κάποιον καιρό ή μήπως να επεκταθώ και σε άλλους κλάδους. Χτυπάει το κουδούνι. Το σηκώνω. Λέω: ναι; Μου λέει αστυνομία ανοίξτε. Κοκαλώνω. Δεν ανοίγω. Ντύνομαι και περιμένω. Έφτασε η στιγμή σκέφτομαι. Την έχω προβάλει εκατομμύρια φορές στη φαντασία μου κι όμως τώρα που συμβαίνει είναι εντελώς διαφορετικά. Πηγαίνω στο ματάκι της πόρτας να παρακολουθήσω την έφοδο των μπάτσων.
Παρακολουθώ από το ματάκι της πόρτας όση ώρα προσπαθώ να μαντέψω για ποια υπόθεση με ξεβούλωσαν. Υποψιάζομαι για όλες. Σύμφωνα με το mondus operandi την έχω πουτσίσει. Κάνω πρόχειρους υπολογισμούς για το πόσα χρόνια θα κάτσω, για το ποιοι φίλοι θα μου λείψουν αλλά και για το ποιους θα συναντήσω στο μακρινό ταξίδι που ξεκινάω στις ελληνικές φυλακές».
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
parodynews 