Πράγματι, από την επομένη των εκλογών, στο κέντρο της Αθήνας συνέρευσαν ένοπλοι αστυνομικοί για να επιβάλουν την τάξη, αναμοχλεύοντας αρχέγονα συναισθήματα: στην Ελλάδα, το συλλογικό φαντασιακό έχει ξεμείνει στην εποχή του σαδιστή μπασκίνα.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει στο κοινωνικό κίνημα που βραδυπορεί, σε φρασεολογία και σε αιτήματα, στις αρχές του εικοστού αιώνα.
Όχι ότι ο σαδιστής μπασκίνας εξέλιπε παντελώς: όπως δεν εξέλιπε ο σαδιστής δάσκαλος, ο σαδιστής γιατρός και δικηγόρος. Όπως δεν εξέλιπε ο σαδιστής ψευτοεπαναστάτης.
Η ανθρώπινη φύση παραμένει ατελής και επικίνδυνη: απ’ αυτή την απειλή μάς προστατεύουν οι νόμοι· τίποτ’ άλλο.
Η πλατεία Εξαρχείων και οι γύρω δρόμοι (μερικοί από τους οποίους έγιναν πεζόδρομοι εξαιτίας της έλλειψης πολεοδομικού σχεδιασμού, για να εξελιχθούν σε σημεία συνάντησης εμπόρων και χρηστών ηρωίνης) κατέχονται από μικρές ομάδες αστυνομικών: ο κ. Χρυσοχοΐδης υποσχέθηκε να εξυγιάνει το κέντρο της Αθήνας.
Fair enough· κοινώς, ακούγεται σωστό και δίκαιο· κυρίως, ακούγεται απαραίτητο: οι κάτοικοι, ακόμα και όσοι διαμαρτύρονται για την αστυνομοκρατία, συμφωνούν ότι «δεν πάει άλλο».
Στην πραγματικότητα, «πάει κι άλλο»: η κατάσταση μπορεί να επιδεινωθεί.
Σε ό,τι με αφορά –αν έχει κάποια σημασία– η παρουσία των αστυνομικών στη γειτονιά δεν με ενοχλεί (παρά μόνο από αισθητική άποψη: πολύ σκούρο μπλε), καθότι ούτε έχω κακοπάθει (κανείς δεν με βασάνισε), ούτε σκοπεύω να κακοπάθω (εφόσον είμαι, πάνω-κάτω, νομοταγής): περνάω ανάμεσα στους ενστόλους, δεν αλλάζω πεζοδρόμιο, ούτε αισθάνομαι άβολα.
Δεν διακατέχομαι από την ψυχολογία του θύματος, ούτε πιστεύω ότι ζω σε συνθήκες αστυνομικού κράτους, το οποίο, κάποια μέρα που δεν θ’ αργήσει, θα εξωτερικεύσει εναντίον μου κτηνώδη δύναμη.
Οι πολίτες που πιστεύουν ότι ζουν σε τέτοιες συνθήκες αγνοούν τη φύση και τη συμπεριφορά του αστυνομικού κράτους: στις Ηνωμένες Πολιτείες έχω συλληφθεί πάνω από δέκα φορές· το ότι δεν έζησα εμπειρία τύπου «εξπρές του μεσονυκτίου» οφείλεται σε συνδυασμό γλωσσικής δεξιοτεχνίας και καθαρής τύχης.
Τι συμβαίνει λοιπόν: στο κέντρο της Αθήνας η νομιμότητα καταργήθηκε για πολύ καιρό. Εμπόριο γυναικών στην περιοχή της Ομόνοιας, μαφιόζικη «προστασία» στα καταστήματα, εμπορία ναρκωτικών, βανδαλισμοί, πολλαπλά επεισόδια βίας με δράστες αναρχοφασίστες…
Όλ’ αυτά συνέβησαν και συμβαίνουν όχι εξαιτίας του αστυνομικού κράτους αλλά εξαιτίας της απουσίας κράτους· επειδή υπήρχε ακυβερνησία, πλημμελής παιδεία, τέλμα πολιτισμού.
Πώς πρέπει να χειριστεί αυτή την κατάσταση μια υποθετικά αδιάφθορη κυβέρνηση;
Κατεβάζοντας τις διμοιρίες και στήνοντας κλούβες με, φαινομενικά ασυνάρτητο τρόπο, σε διάφορα σημεία της πόλης;
Το υπόλοιπο μπορείτε να το διαβάσετε στην Athens Voice:
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4543795&ct=4
H Σωτη Tριανταφύλλου, η γνωστή συγγραφέας με τα πολυδιαβασμένα βιβλία που δηλώνει ότι είναι μόνο ένα καλό παιδί που κλαιέι και γελάει πολύ, γράφει τακτικά και για την Athens Voice.
H Σώτη λοιπόν εκτός απο την συγγραφική της ιδιότητα, είναι και μια κοσμοπολίτισα!
Μια πολυταξιδεμένη γυναίκα που ρουφούσε τις εμπειρίες με το κουτάλι απο εδώ και απο εκεί.
Και με το να διαβάζει κανείς στην free press εφημερίδα, τις θέσεις ανθρώπων με ανοιχτούς ορίζοντες για το τι πραγματικά συμβάινει στην Αθήνα και το κέντρο και το πώς θα πρέπει να εφαρμόζονται οι νόμοι,νομίζω ότι έχει την ιδιαίτερη σημασία του.
Πατήστε πάνω στον σύνδεσμο να δείτε το άρθρο της Σώτης Τριανταφύλλου.
parodynews 