Δεκεμβριανά: Σύγχρονη μητροπολιτική αστυνομία

Η οργή πολλών αντεξουσιαστών καί  πιτσιρικάδων στό τετραήμερο αυτό τών επεισοδίων μέ αφορμή τόν θάνατο του 16χρονου έθεσε σέ κίνδυνο καί τήν ζωή πολλών αστυνομικών.

Τέτοια φαινόμενα σαν αυτό τού φλεγόμενου αστυνομικού τών ΜΑΤ  πού θά μπορούσαν νά τούς προκαλέσουν σοβαρότατους τραυματισμούς και εγκαύματα είναι όχι μόνο καταδικαστέα αλλά θά έπρεπε αμέσως οί υπαίτιοι νά μπουζουριάζονται.

Η αστυνομία θά πρέπει καί αυτή νά εξαντλεί τήν υπομονή τής στίς διαδηλώσεις καί νά διατηρεί τήν ψυχραιμία της όταν έχει νά κάνει μέ οργισμένους διαμαρτυρόμενους καί διαδηλωτές.

Η αστυνομία θά πρέπει νά επικοινωνεί μέ τούς διαδηλώτές καί νά εξαντλεί τά περιθώρια τής πρίν προχωρήσει σέ χρησιμοποίηση δακρυγόνων, στήν διάλυση μιάς πορείας καί σε  κατασταλτική δράση.

Οί  συλλήψεις πού  κάνουν οί αστυνομικοί θά πρέπει νά είναι μόνο από όσους έχουν πράγματι παραβεί τούς νόμους  καί όχι αθρόες προσαγωγές καί συλλήψεις σέ ανθρώπους πού δέν έχουν συμμετοχή σέ επεισόδια.

Η αστυνομία θά πρέπει νά εκσυγχρονιστεί και να προσαρμοστεί στήν σύγχρονη εποχή των μητροπόλεων και τής μητροπολιτικής αστυνόμευσης.

Στίς τάξεις τής θά πρέπει νά προσληφθούν και να ενσωματωθούν έγχρωμοι ,τσιγγάνοι και από άλλες μειονότητες αστυνομικοί, γιατί αυτό θά λειτουργήσει θετικά στην πολυφυλετική μας κοινωνία.

Μία αστυνομία αακομμάτιστη μέ νέο πρόσωπο καλύτερη εκπαίδευση  λιγότερο ρατσισμό καί περισσότερο μυαλό στίς τάξεις τών αστυνομικών μελών τής, θά  μπορεί νά είναι πιό αποτελεσματική καί νά προσφέρει περισσότερη ασφάλεια στούς Έλληνες πολίτες

Δεκεμβριανά: Στόν Υπουργό Παιδείας δέν αρέσουν τά διλήμματα

Καραμανλή ή χάος,χάος ή τόν Καραμανλή;

από τά δύο προτιμώ ,Έλενα καί Τερζή

Δεκεμβριανά:Αμάν τού τήν έπεσε ό Αστέρας μέ σύνθημα:’’Ξέρω τό αυτοκίνητο,ξέρω τό σπιτικό σου’’

Tου Σπύρου Δερβενιώτη από τό φύλλο τής  Παρασκευής 12-12-2008 της  City Press

Οτάν σ’άφηνει έτσι ασύδοτο, αυθαίρετα,

τόσο καιρό νά βγάζεις γλώσσα νά μιλάς

ο δικηγορικός ό συλλογός σου

Ξύπνα παίξε καλύτερα, ξέρω τό αυτοκίνητό σου!

Οταν σέ γήπεδα, πλατείες

σέ χουλιγκανισμούς ,τραμπουκισμούς ξεσπάς

τήν βγάζεις λάδι , ακόμη μιά φορά θά τήν γλυτώσεις

ξύπνα παιξε καλύτερα, γιατί θά μετανιώσεις!

Όταν μέ αυθάδεια , σκληρότητα

γιά τόν φόνο του μικρού μιλάς

καί πώς γιά παρεξήγηση επρόκειται

μέ περισσό θράσσος δηλώνεις,

προβοκατόρικες δηλώσεις  τίς πληρώνεις!

Ξύπνα παίξε καλύτερα, εγώ θέλω τό καλό σου

γνωρίζω τό αυτοκίνητο,ξέρω τό σπιτικό σου!

Τό ’’ξύπνα παιξε καλύτερα-ξερω τό αυτοκίνητο σου’’ είναι σύνθημα πού ακούγεται στά μάτς τού Αστέρα Εξαρχείων από τούς οπαδούς του.

Mέ χιουμοριστική κai όχι βεβαίως μέ  απειλητική διάθεση ,οι λιγοστοί  οπαδοί του Αστέρα Εξαρχείων τα  χώνουν με αυτόν τον ευρηματικο τρόπο πρός στόν ρέφερι πού   διαιτητεύει τους αγώνες τους.

Τό parody news τό προσάρμοσε σέ βαρύ αναρχοαυτόνομο ύφος ακολουθώντας τήν επικαιρότητα καί τά γεγονότα τών τελευταίων ημερών καί προσπαθώντας νά εξηγήσει  τούς λόγους τής επίθεσης τών κουκουλοφόρων στο δικηγορικό γραφείο γνωστού ποινικολόγου.

Αλλά χιουμοριστικά συνθήματα τών οπαδών τής ομάδας τού Αστέρα Εξαρχείων είναι τά παρακάτω:

«Έχουµε τον Λώλο, δεν θέλουµε τον Δώνη / µπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι»
«Την παίρνω στο τηλέφωνο κι αυτή δεν το σηκώνει / µπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι»
«Ο σκύλος µου τρελάθηκε, µε γάτα ζευγαρώνει / µπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι»
«Αστέρα ολέ και είναι αργά / αρχίζω να τα βλέπω όλα ασπρόµαυρα / Αστέρα ολέ µπάτσοι παντού / όπου κι αν παίζεις τα Εξάρχεια µε ντου»
«Εχω ζάλη, ζάλη στο κεφάλι / έχω τρέλα, τρέλα στο µυαλό / έχω Αστέρα, Αστέρα στην καρδιά µου / και παντού σ ακολουθώ»
«Είµαι πλατεία, πίνω ρετσίνα / είµαι ο πιο µάγκας µες στην Αθήνα
Είµαι πλατεία, πίνω σιρόπι / είµαι ο πιο µάγκας µές στην Ευρώπη»
«Αστέρα, µε χόρτο, µοιάζεις µε την Πόρτο
Αστέρα, µε κόκα, µοιάζεις µε την Μπόκα
Αστέρα, βελόνα, σαν την Μπαρτσελόνα
Αστέρα, µε ξύδια είσαι η Τσέλσι ίδια
Αστέρα, µε αρντάν σαν την Παρτιζάν»

Δεκεμβριανά: Εξάρχεια

Πλατεία στό κέντρο τής Αθήνας  στέλνει SOS απεγνωσμένα γιά νά απαλλαγεί από μπάτσους καί εμπόρους ναρκωτικών πού λυμαίνονται τήν περιοχή.

Καινοτόμες οδοί τής τεχνολογιάς όπως ή οδός Στουρνάρη έξω από τό Πολυτεχνέιο μέ τίς τόσες ελληνικές επιχειρήσεις  πληροφορικής καί γνώσης ζητούν απεγνωσμένα νά μήν ξαναγίνουν Σεράγεβο.

Αλλιώς θά φύγουν.

Διαβάστε τό άρθρο τού εκδότη τής Αthens Voice.

Editorial Toύ Φώτη Γεωργιλέ  11-12-08

γιά τήν ΑTHENS Voice

http://www.athensvoice.gr/editorial/av,16620,EDITO.html

Έτσι, λοιπόν, η χρονιά θα τελειώσει θλιβερά και θλιμμένα. Με ένα αγόρι 15 χρονών νεκρό και τις πόλεις μας καμένες.
Όσοι προσποιούνται τους έκπληκτους, όσοι βλέπουν «άτυχες στιγμές» και μεμονωμένα περιστατικά, όσοι δεν αναγνωρίζουν πολιτικές ευθύνες, για άλλη μια φορά υποκρίνονται. Η δολοφονία του μικρού Αλέξη ήταν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Όσοι παρακολουθούσαν αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στα Εξάρχεια, απλώς περίμεναν πότε θα συμβεί το κακό. Γιατί στα Εξάρχεια όλοι γνωρίζουν πως εδώ και 2-3 χρόνια εφαρμόζονται οι αμερικάνικες τεχνικές της δεκαετίας του ’70, τεχνικές που έχουν εγκαταλειφθεί βέβαια εκεί, εδώ και δεκαετίες. Μεθοδικά έχουν κάνει γκέτο μια ολόκληρη γειτονιά. Η πιο ζωντανή και νεανική γειτονιά της Αθήνας έχει μετατραπεί στο βασίλειο της αστυνομοκρατίας, λες και είναι η Βαγδάτη. Περικυκλωμένη, σε μια μόνιμη ένταση, να περιμένει συνεχώς το σπινθήρα. Συγχρόνως τη γέμισαν ηρωίνη. Περίεργο, στην πιο αστυνομοκρατούμενη περιοχή της Ελλάδας, ανθεί ανενόχλητο το εμπόριο ναρκωτικών. Όλα τα άλλα ήταν απλώς θέμα χρόνου. Κάποτε το κακό θα συνέβαινε.
Έστησαν και συντηρούν μια κατάσταση, έτοιμη πάντα για εύκολη εξαργύρωση στο πολιτικό παιχνίδι. Καταπίεση – αντίδραση, αστυνομοκρατία και αδιέξοδη βία. Το μόνο παιχνίδι που ξέρουν να διαχειρίζονται καλά σ’ αυτή τη χώρα.
Απ’ τη μια μεριά ο νόμος και η τάξη και απ’ την άλλη η επανάσταση της σπασμένης βιτρίνας. Κάνανε τις αμερικανιές τους, μαθητευόμενοι μάγοι εγκληματικού κυνισμού και ανικανότητας, σίγουροι πάντα πως όταν χρειαστεί, θα παίξουν ξανά το ίδιο παλιό παιχνίδι. Οι πιέσεις θα εκτονωθούν, οι νοικοκυραίοι θα φοβηθούν, ο χειρισμός της κοινής γνώμης θα γίνει κέντημα στα τηλεοπτικά παράθυρα.
Μόνο που ‘πεσαν έξω. Τώρα όλοι ξέρουν ότι ο «νόμος και η τάξη» είναι τα Βατοπέδια. Η εποχή της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας έστειλε στους δρόμους και τα παιδιά των δημοτικών σχολείων. Το καθαρό χαμογελαστό πρόσωπο του μικρού Αλέξη έγινε το πρόσωπο μιας γενιάς που δεν βλέπει μέλλον. Που ξέρει ότι η ανεργία των νέων φτάνει στο 25% λες και είμαστε καμιά χώρα της υποσαχάρειας Αφρικής χωρίς παραγωγή. Που ξέρει ότι, σ’ αυτή τη χώρα, η μόνη διέξοδος που της επιφυλάσσεται είναι να πάει στο κρεβάτι κάποιου χοντρού γενικού γραμματέα για να διοριστεί έκτακτη στο δημόσιο. Όποιος δεν έχει μέλλον, σπάει το παρόν.
Έτσι ξαφνικά, δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια βρέθηκαν κλειστά, με τους μαθητές να πετροβολούν τα αστυνομικά τμήματα σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Άντε τώρα να πεις για 100-200 κουκουλοφόρους και γνωστούς αγνώστους. Μικρά παιδιά φωνάζουν «εξοστρακίστε μας και μας. Εδώ είμαστε». Και ενώ τα γνωστά Μέσα Ενημέρωσης της συμφοράς προσπαθούν να φτιάξουν το γνωστό κλίμα, ο πρόεδρος της συνομοσπονδίας εμπορίου λέει «καμιά υλική ζημιά δεν μπορεί να συγκριθεί με τη ζωή ενός νέου ανθρώπου». Σε πρωινή εκπομπή, ο δημοσιογράφος παρουσιάζει τον ιδιοκτήτη που του έκαψαν την αντιπροσωπεία αυτοκινήτων. Έξαλλο. Είναι γνωστοί οι δράστες, λέει. Να τους πούμε, φωνάζει ο μετρ του δημοσιογραφικού λειτουργήματος. Τα Βατοπέδια, λέει αυτός, οργισμένος, τα Βατοπέδια μάς γαμήσανε. Και τους αφήνει όλους μουγκούς.

Κοινωνία άρρωστη, γερασμένη, δολοφονεί τα παιδιά της και αυτοκτονεί. Το πολιτικό της σύστημα καταρρέει, εταιρείες που λυμαίνονται το δημόσιο πλούτο βαφτίζονται κόμματα, χρηματιστηριακές εταιρείες βαφτίζονται μοναστήρια, οι δικαστές της χαρίζουν τη δημόσια γη και οι αστυνομικοί δολοφονούν 15χρονα παιδιά. Η ελληνική κοινωνία κουρασμένη, αποπροσανατολισμένη, μισεί τον δίπλα της, μισεί τον ίδιο τον εαυτό της, τυφλή, μακάρια και αυτοκτονική παρακμάζει μέσα στον ανορθολογισμό. Και απαιτεί ορθολογισμό από τους κουκουλοφόρους. Ζητάει υπευθυνότητα από τα παιδιά της.
Η τυφλή βία, ανορθολογική, αντιπολιτική, είναι εντός του συστήματος. Είναι αδιέξοδη, χειραγωγήσιμη. Σώπα. Δεν το ξέραμε. Ευτυχώς που μας το λένε τα talking heads των τηλεοπτικών παραθύρων.
Είναι απίστευτο πόσο γερασμένοι, πόσο συντηρητικοί μού φαίνονται οι εκπρόσωποι της γενιάς μου που αναλαμβάνουν αυτές τις μέρες να τοποθετήσουν την πραγματικότητα πάλι μέσα στα ίδια παλιά σχήματα. Σκέψου πώς φαίνονται στους 15χρονους. Τρίτο βράδυ, αυτή τη στιγμή που γράφω, καίγεται όλη η Ελλάδα από άκρη σε άκρη κι αυτοί λένε για τους 100-200 «γνωστούς-αγνώστους». Έχουν απέναντί τους την οργή, την αγανάκτηση, τη γενιά τού «άντε γαμήσου», κι αυτοί έχουν την απαίτηση από τα παιδιά τους που τους φτύνουν κατάμουτρα, να φερθούν «με πολιτική υπευθυνότητα», να «μην πάρουν το νόμο στα χέρια τους», «να σεβαστούν την περιουσία των άλλων». Πώς δεν τους ζητάνε να ‘ρθουν στα παράθυρα να συζητήσουν για τον Αλέξη με τον Γιακουμάτο και τον Κούγια;
Τώρα οι μηχανισμοί της χειραγώγησης, που χαμένοι, έντρομοι δυο μέρες τώρα έχουν χάσει την μπάλα, θα πάρουν πάλι μπρος. Θα αφεθούν ανενόχλητες οι φωτιές και οι καταστροφές έως ότου ο φόβος και ο θυμός από τις λεηλασίες υπερτερήσει του θυμού για τη δολοφονία του μικρού μαθητή. Μετά θα επανέλθει η τάξη.
Μια δολοφονία, καμένες πόλεις, κατεστραμμένοι δρόμοι. Μια κοινωνία αδιέξοδη, χωρίς λύσεις, αυτοκαταστροφική. Ήταν η λογική συνέχεια των πραγμάτων. Πριν λίγο καιρό, μια φράση του πρωθυπουργού στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης μού είχε κάνει μεγάλη εντύπωση, μου είχε φανεί πραγματικά επικίνδυνη. Έγραφα τότε: «Αν η συμπεριφορά των πολιτικών είναι «υποκειμενικό στοιχείο αντίληψης», όπως είπε, αν καταργούνται οι κανόνες, τότε προμηνύονται ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Καλά ξεμπερδέματα». Δεν πέρασαν ούτε 3 μήνες… Η ελληνική κοινωνία δολοφονεί και αυτοκτονεί. Σκοτώνει τα παιδιά της και καταστρέφει τις πόλεις της. Αν δεν βρει το δρόμο να βγει από τη γενική κρίση με πολιτικό τρόπο, θα διανύσει τον κατήφορο μέχρι το τέλος.

Δεκεμβριανά-Economist:Αναζητήται νέος Περικλής μέ θάρρος και γεναιότητα νά δώσει λύσεις στά προβλήματα τής τραυματισμένης ελληνικής δημοκρατίας

When nettles go ungrasped

Dec 11th 2008
From The Economist print edition
Wanted: a Periclean figure with enough courage to tackle the deeper causes of Greece’s mayhem

http://www.economist.com/opinion/displaystory.cfm?story_id=12773095

THERE is something weird and frightening about the sight of a modestly prosperous European country-assumed by most outsiders to have recovered from its rocky history of coups and civil strife-that is suddenly gripped by an urban uprising that the authorities cannot contain. Greece’s travails seem all the odder after a recent economic record which, to judge by the basic numbers alone, looks tolerably good.

Could this take place in any seemingly stable democracy, or does the land of democracy’s birth have special features? Well, the incident that sparked Greece’s mayhem-the killing by police of a teenager-could have happened almost anywhere. And there are many cities where an angry minority is ready to run amok: think of Budapest in 2006 or Paris in 2005.

But in the Greek case a spasm of rage among youngsters and the bohemian underworld has laid bare a deeper seam of discontent: with corruption, maladministration and the sheer frustration of life at the bottom of the Athenian pile (see article). There are some proximate causes, including fury over scandals (one involving a famous monastery) that seem egregious even to a nation that reveres the church and often winks at petty larceny. But far more important are problems that no Greek government has tackled. To find out what they are, ask any of the Greek-born scholars, entrepreneurs, artists and other talented types who flourish all over the world but recoil at working in their homeland, much as they love it.
Click here to find out more!

As any homesick Hellene can tell you, their country can be a maddening place for people with drive and flair. The world’s universities are full of Greek academics, but the country’s own campuses are dogged by poor administration, strikes and a state monopoly on higher education. In its university system Greece hews closer to the worst aspects of the Ottoman past (such as bureaucracies that block innovation) than does Turkey, with its fine range of public and private campuses.

In health, schooling and other public services, bad state provision fuels a huge under-the-counter market-creating in turn vested interests opposed to any change. Life is tough for youngsters with energy and talent but no cash or connections. To get anywhere, they spend all day in rotten state classrooms, then trek off to private night schools where the same teachers do a slightly better job in return for money. Anybody who negotiates those hurdles must then face a dismal job market-either a dreary, dysfunctional public sector or a private sector crimped by crooked tax inspectors and crazed regulators. Of course, none of this excuses the riots. Indeed, many of the policies (such as reinforcing the ban on private education) that are advocated by self-appointed representatives of Greece’s angry young people would make their problems worse.

Serious as they are, many chronic woes have been masked, to some extent, by easy money: European Union subsidies, a boom in shipping, construction for the 2004 Olympics. With the world recession, the mask is coming off, and Greece’s politicians face a dilemma. Either they take on the vested interests that snarl things up, or the country risks forfeiting much of the economic and social progress that it has made.
Freedom depends on being courageous

To Greece’s rulers, the line of least resistance is often to do nothing, turning a blind eye to police corruption, or letting public servants pad out their salaries by taking money on the side. But the cost of letting problems fester is now even greater than the cost of curing them. Very soon one of Greece’s hard-pressed politicians-whether from the centre-right that now holds power, or the centre-left that leads in the opinion polls-will have to turn into a statesman.