Τό μουσείο τού Ολοκαυτώματος στήν Γάζα καί ο ακτιβισμός στό Second Lίfe

Δεκάδες άνθρωποι διαδηλώνουν εκτός από τούς δρόμους τώρα καί στο διαδύκτιο, γιά τίς βομβαρδισμούς του Ισραήλ στήν στενή λωρίδα της Γάζας.

Οί ακτιβιστές του διαδυκτίου τό κάνουν αυτο κάι μέσα απο τό δημοφιλές παιχνίδι 3d γραφικών Second Life,ξέρετε αυτό πού αποκτάς  άλλη ταυτότητα καί μπορέις νά ζήσεις μιά virtual ζωή συνδεδεμένος στό διαδύκτιο.

Ενα σάιτ ειδησεογραφικό στό ίντερνετ τό IslamOnLine.net φτιαγμένο από Αιγύπτιους και Αραβες του Κατάρ, έχτισε ένα παλαιστινιακό μνημείο και ένα μουσείο γιά τό ολοκάυτωμα διανθισμένο μέ φωτογραφίες και ειδήσεις γιά τά νεαρά σέ ηλικία θύματα ( τά παιδιά) καί τους βαριά τραυματισμένους ανήλικους από τίς Ισραηλινές αεροπορικές επιθέσεις και τούς βομβαρδισμούς.

Τό μουσείο πού κατασκευάστηκε  ονομάστηκε Gaza Holocaust Museum http://www.islamonline.net/English/In_Depth/GazaHolocaustMuseum

δηλαδή μουσείο του Ολοκαυτώματος τής Γάζας και στήν θεμελίωση του  στό διαδύκτιο συμμετείχαν εκτός από Σαουδάραβες και Ιταλοί, Μαροκινοί, Πορτογάλοι,Γάλλοι και Αμερικανοί.

Η  μικρή εμπειρία του διαδυκτίου και τών on line παιχνιδιών μέχρι τώρα έχει διδάξει, πώς οι χρήστες τού ίντερνετ αλλά καί οί παίχτες που ψυχαγωγούνται στά παιχνίδια αυτά ,δέν μένουν απαθείς σέ ότι γίνεται γύρω τους.

Τό διαδύκτιο, οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, τά blogs ,και οι βίντεο ιστοσελίδες εκτός από καινούργιες πηγές ενημέρωσης  φιλοξενούν πλέον και νέες μορφές αντίδρασης, καί μία από αυτές είναι τά αναρτημένα βίντεο καί τά ιστολόγια προσωπικών απόψεων και διαμαρτυριών τών πολιτών,οι κατασκευές animation  με κοινωνικούς συμβολισμούς καί η διάδοση  μηνυμάτων από  καταπιεσμένες ομάδες πληθυσμών καί μειοψηφίες.

Τ’α πανό διαμαρτυρίας πού  κρατούν οι εικονικοί χαρακτήρες του SECOND LIFE στίς εικόνες του παιχνιδιού αλλά καί τό μουσείο τού Ολοκαυτώματος τής Γάζας, αποτελούν μιά νέα μορφή ακτιβισμού στό διαδύκτιο καί είναι βεβαίως ευσπρόδεκτη όταν πολλές φορές στά παγκόσμια μήντια η πληροφόρηση είναι ελλιπής καί  κατευθυνόμενη.

Προσεύχονται νά κάνουν ακόμη περισσότερα παιδιά διστυχισμένα

Robert Fisk: Leaders lie, civilians die, and lessons of history are ignored

Robert Fisk: Leaders lie, civilians die, and lessons of history are ignored

http://www.independent.co.uk/opinion/commentators/fisk/robert-fisk-leaders-lie-civilians-die-and-lessons-of-history-are-ignored-1215045.html

A Palestinian woman walks past a destroyed Hamas police compound after an Israeli air strike
We’ve got so used to the carnage of the Middle East that we don’t care any more – providing we don’t offend the Israelis. It’s not clear how many of the Gaza dead are civilians, but the response of the Bush administration, not to mention the pusillanimous reaction of Gordon Brown, reaffirm for Arabs what they have known for decades: however they struggle against their antagonists, the West will take Israel’s side. As usual, the bloodbath was the fault of the Arabs – who, as we all know, only understand force.
Ever since 1948, we’ve been hearing this balderdash from the Israelis – just as Arab nationalists and then Arab Islamists have been peddling their own lies: that the Zionist «death wagon» will be overthrown, that all Jerusalem will be «liberated». And always Mr Bush Snr or Mr Clinton or Mr Bush Jnr or Mr Blair or Mr Brown have called upon both sides to exercise «restraint» – as if the Palestinians and the Israelis both have F-18s and Merkava tanks and field artillery. Hamas’s home-made rockets have killed just 20 Israelis in eight years, but a day-long blitz by Israeli aircraft that kills almost 300 Palestinians is just par for the course.
The blood-splattering has its own routine. Yes, Hamas provoked Israel’s anger, just as Israel provoked Hamas’s anger, which was provoked by Israel, which was provoked by Hamas, which … See what I mean? Hamas fires rockets at Israel, Israel bombs Hamas, Hamas fires more rockets and Israel bombs again and … Got it? And we demand security for Israel – rightly – but overlook this massive and utterly disproportionate slaughter by Israel. It was Madeleine Albright who once said that Israel was «under siege» – as if Palestinian tanks were in the streets of Tel Aviv.
By last night, the exchange rate stood at 296 Palestinians dead for one dead Israeli. Back in 2006, it was 10 Lebanese dead for one Israeli dead. This weekend was the most inflationary exchange rate in a single day since – the 1973 Middle East War? The 1967 Six Day War? The 1956 Suez War? The 1948 Independence/Nakba War? It’s obscene, a gruesome game – which Ehud Barak, the Israeli Defence Minister, unconsciously admitted when he spoke this weekend to Fox TV. «Our intention is to totally change the rules of the game,» Barak said.
Exactly. Only the «rules» of the game don’t change. This is a further slippage on the Arab-Israeli exchanges, a percentage slide more awesome than Wall Street’s crashing shares, though of not much interest in the US which – let us remember – made the F-18s and the Hellfire missiles which the Bush administration pleads with Israel to use sparingly.
Quite a lot of the dead this weekend appear to have been Hamas members, but what is it supposed to solve? Is Hamas going to say: «Wow, this blitz is awesome – we’d better recognise the state of Israel, fall in line with the Palestinian Authority, lay down our weapons and pray we are taken prisoner and locked up indefinitely and support a new American ‘peace process’ in the Middle East!» Is that what the Israelis and the Americans and Gordon Brown think Hamas is going to do?
Yes, let’s remember Hamas’s cynicism, the cynicism of all armed Islamist groups. Their need for Muslim martyrs is as crucial to them as Israel’s need to create them. The lesson Israel thinks it is teaching – come to heel or we will crush you – is not the lesson Hamas is learning. Hamas needs violence to emphasise the oppression of the Palestinians – and relies on Israel to provide it. A few rockets into Israel and Israel obliges.
Not a whimper from Tony Blair, the peace envoy to the Middle East who’s never been to Gaza in his current incarnation. Not a bloody word.
We hear the usual Israeli line. General Yaakov Amidror, the former head of the Israeli army’s «research and assessment division» announced that «no country in the world would allow its citizens to be made the target of rocket attacks without taking vigorous steps to defend them». Quite so. But when the IRA were firing mortars over the border into Northern Ireland, when their guerrillas were crossing from the Republic to attack police stations and Protestants, did Britain unleash the RAF on the Irish Republic? Did the RAF bomb churches and tankers and police stations and zap 300 civilians to teach the Irish a lesson? No, it did not. Because the world would have seen it as criminal behaviour. We didn’t want to lower ourselves to the IRA’s level.
Yes, Israel deserves security. But these bloodbaths will not bring it. Not since 1948 have air raids protected Israel. Israel has bombed Lebanon thousands of times since 1975 and not one has eliminated «terrorism». So what was the reaction last night? The Israelis threaten ground attacks. Hamas waits for another battle. Our Western politicians crouch in their funk holes. And somewhere to the east – in a cave? a basement? on a mountainside? – a well-known man in a turban smiles.

Eγκυρη ενημέρωση απο το blog του Πάνου Χαρίτου για τήν σφαγή στήν Γάζα και τίς ρουκέτες τής Χαμάς

Διαβάστε τό πάντα ενημερώμένο γιά τά γεγονότα στήν Μέση Ανατολή blog του Πάνου Χαρίτου πολεμικού ανταποκριτή της ΕΡΤ, και μόνιμου κατοίκου εδώ και αρκετά χρόνια στό Ισραήλ.

Εγκυρη ενημέρωση από έναν δημοσιογράφο που είχε καλύψει και τόν τελευταίο πολεμο στό Ιράκ, και πού γνωρίζει όσο κανείς άλλος Ελληνας νά περιγράφει το μεσανατολικό πρόβλημα σέ αυτήν τήν περιοχή.

Κλικάρετε στόν σύνδεσμο νά διαβασετε τήν ανταπόκριση του,και γιά τό ρεπορτάζ του στό δελτίο τής ΝΕΤ.

http://panosharitos.com/articles_det.asp?ID=251

Μια από τις ρουκέτες της Χαμάς έπεσε σε απόσταση περίπου 800 μέτρων από το σημείο που βρισκόμασταν με τον εικονολήπτη. Η αίσθηση τρομαχτική. Πέσαμε κι οι δυο πίσω από ένα κομμάτι τσιμέντου δίχως δεύτερη σκέψη. Ένας ξερός μακρόσυρτος ήχος που χάνεται στους δρόμους και τα στενά σοκάκια της πόλης, ο ήχος της έκρηξης. Περιμέναμε δυο λεπτά και αφού δεν δόθηκε συνέχεια, σηκωθήκαμε, ξεσκονιστήκαμε και συνεχίσαμε το ρεπορτάζ. Η μέρα κύλησε, το ρεπορτάζ τελείωσε και με την αίσθηση ότι τρομάξαμε αρκετά κι αποφύγαμε τα χειρότερα από τύχη επιστρέψαμε με τον Όρεν (ισραηλινός εικονολήπτης) στο ξενοδοχείο.
Σήκωσα το τηλέφωνο και κάλεσα την άλλη μεριά των συνόρων. Η φωνή του Γιούσεφ (παλαιστίνιος εικονολήπτης) απάντησε πνιγμένη από φωνές ανθρώπων, ουρλιαχτά και κλάματα. Ήταν στους διαδρόμους του νοσοκομείου Σίφα στη Γάζα. Δεκάδες συγγενείς παλαιστίνιων τραυματιών φώναζαν στους γιατρούς, εκλιπαρούσαν,  για βοήθεια,  προσπαθούσαν να χρησιμοποιήσουν γνωριμίες και συγγένειες για να ασχοληθούν οι γιατροί με το δικό τους ασθενή ή για να τους φέρουν μια μπουκάλα αίμα. Όμως οι γιατροί δεν έφταναν και το αίμα τελείωσε. Οι νεκροί είχαν φτάσει τους 225 και οι τραυματίες τους 780.

http://panosharitos.com/articles_det.asp?ID=247

Anderson Cooper: It’s news to him -Συνέντευξη στούς LA TIMES από τό αστέρι του CNN

http://www.latimes.com/entertainment/la-ca-conversation28-2008dec28,0,668245,full.story

Anderson Cooper: It’s news to him
The versatile CNN anchor-reporter says there aren’t enough hours in the day to cover every story he’d like to go out on.
By Choire Sicha

December 28, 2008

In addition to his duties hosting » Anderson Cooper 360°» on CNN from 10 p.m. to midnight, Cooper reports for » 60 Minutes.» He is also CNN’s Mr. New Year’s Eve.

What’s life like after the election?

I think it’s maybe different for viewers, but it’s not that different for us. It’s kind of the same level of intensity. And with the economic collapse, that’s something that’s taken up a lot of our attention post-election.

You don’t have to wrangle as many crowds.

I liked the wrangling. I miss our nightly meetings with 20 different analysts. I was joking with some of them that I feel like we should convene panels in my home on the weekends and go over polls that don’t exist.

This year we saw the rise of Rachel Maddow and Campbell Brown — very opinionated. You haven’t succumbed too much. Do you have plans to?

I have no plans to, no. I think those people are really good at what they do. Rachel Maddow is an incredible talent — she’s funny, and smart, obviously well researched on subjects. I’m just not interested as a viewer in listening to anchors’ opinions. It seems like there’s an awful lot of yelling, and this year yelling’s been replaced by sarcasm and snark- iness.

How do you like your slot?

My time slot? I’ve never really thought much about it, honestly.

But often it seems as if you end up with news that’s not really breaking. You end up with day-end stuff, and I feel that it doesn’t necessarily serve you.

When there’s breaking news we try to have it be something that’s occurred within the last two, three hours. If you notice on a lot of other networks, they have something called «breaking today.» Which, to me, I think that’s called news? I don’t quite understand how people get away with «breaking today,» but that’s become a mainstay of MSNBC and others. Can I say something off the record?

Yeah, sure! [Two minutes later.] But you don’t have a Twitter feed yet.

I think I do have a Twitter feed! I’m not as Twitter-friendly as [CNN anchor/correspondent] Rick Sanchez. He seems to be tweeting and twittering. I’m hoping he’ll give me a lesson on it someday.

And your blog goes un-updated because you have a job.

Frankly, I’ve not blogged as much this past couple of months. But there are days when you have time, there’s days when you don’t. The biggest mistake you can possibly make is having someone write something as if it’s you, and we would never do that. There are some of these things I read elsewhere and I’m like really, huh, OK.

Oh, that is Puff Daddy, don’t worry, it’s not an impersonator.

Is he Puff Daddy still? I think you’re in early 2006.

Why don’t you quit your job and start a website?

I’m not that computer-savvy. And, uh, I dunno! I like the immediacy of television. I like going to a frontline, I like going to a story. I like the immediacy and impact of it. There’s a real global impact with CNN.

You do have mass distribution, which is nice. Fair enough.

It’s not really about mass distribution. It’s more about just telling stories that affect people’s lives. . . . There’s a lot of opportunities at CNN that if I had a little website somewhere I don’t think I could take part in.

Arianna and Tina would tell you different.

I don’t have the energy of Arianna Huffington or Tina Brown.

No one does, they’re psychotic. What’s the most under-covered story of ’08?

I think the war in Afghanistan. It’s very difficult, very dangerous, costs a lot of money to cover it. For myself, I’ve been planning trips to Afghanistan this past year, and each time it’s gotten canceled or postponed because of the election.

It’ll still be going on.

I also am obsessed with the situation in the Eastern Congo. Not many people are. It’s the deadliest conflict since World War II. It’s up to 5 1/2 or 6 million people who’ve died in the last 10 years. And virtually no one has covered it. . . . The mass rapes in the Congo. . . . I just can’t help but believe that if that people knew about it there’d be a huge uproar. Tens of thousands of women have been raped, and the majority of them have been gang-raped.

That’s why I’m saying, quit your job. You can do all that — and no election.

There’s plenty of blogs that write about Eastern Congo, and how many of them have you actually read? You’re citing Arianna Huffington and Tina Brown — both have huge money behind them and a staff of great writers and they’re both incredibly talented people. But I actually like going to stories.

ΥοuTube Project:Direct

Ο σκηνοθέτης Ντάρεν Αρενόφσκι σάς προσκαλεί να συμμετάσχετε στόν διαγωνισμό You Tube Project: Direct
Yποψήφιοι από τίς Βραζιλία, Καναδά, Ισπανία, Αγγλία, Γαλλία και Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής μέ συμπληρωμένο τό 18ο έτος τής ηλικίας τους, θά μπορούν νά συμμετάσχουν μέ τά πεντάλεπτα φιλμάκια τους στόν διαγωνισμό, καί ό πρωτος πού θά επιλεγεί θά πάει στο μεγάλο φεστιβάλ τού Σανντάνς πού θά γίνει τόν Φεβρουάριο στήν Γιούτα τών Η.Π.Α.
Μέ αυτόν τόν τρόπο τό ΥοuTube δίνει βήμα στούς νέους ανήσυχους filmmakers όχι μόνο νά παρουσιάσουν τήν δουλειά τους στήν ιδιαίτερα δημοφιλή βιντεοπλατφόρμα αλλά καί νά έρθουν σέ επαφή μέ τούς επαγγελματίες, της κινηματογράφικής βιομηχανίας.

Η σάτιρα απογείωθηκε στήν Αμερική τό 2008, αλλά στήν Ελλάδα τό έκανε αυτό, μόνο γιά τό πρώτο μισό

Αν σέ μία μία τόσο δύσκολη εποχή πού οι οικονομία πάει από τό κακό στό χειρότερο, η πολιτική ατζέντα ειναι συνεχώς στο προσκήνιο, τά σκάνδαλα διαδέχονται τό ένα τό άλλο αλλά εσύ επιμένεις νά περιορίζεις τήν τηλεοπτική σου σάτιρα σέ ελάχιστες τηλεοπτικές εμφανίσεις καί εκπομπές, τότε αυτόματα καί θά πρέπει νά αποποιήσαι τόν ρόλο του σατιρικού καλλιτέχνη.

Λέτε νά μήν είναι έτσι;
Ο Bill Carter έγραψε πρόσφατα στούς ΝΥtimes πώς τό 2008 ήταν μιά μοναδική γιά τήν τηλεοπτική σάτιρα χρονιά.
Χορταστικές βραδιές αφιερωμένες στό πολιτικό χιούμορ όπως αυτές του NBC μέ τό Saturday Night Live αλλά καί βραδιές γεμάτες σάτιρα μέ τίς εκπληκτικές εκπομπές του Jon Stewart»The Daily Show ‘’ και του Stephen Colbert με το» The Colbert Report» όχι μόνο πέτυχαν σαρωτικές τηλεθεάσεις στήν τηλεόραση, αλλά τίς είδαν καί εκατομμύρια χρήστες συνδεδεμένοι στό διαδύκτιο.

Τό πόσο σημαντικά είναι αυτά τά σόου για τήν τηλεόραση, μπορείτε εύκολα νά τό διαπιστώσετε καί από τήν ελληνική πραγματικότητα..

Τό Aλ Τσαντίρι νιούς σάρωσε ολόκληρη τήν περσινή χρονιά στίς τηλεθεάσεις, καί αναδείχτηκε στόν πρωταθλητή τών τηλεοπτικών θεαμάτων γιά τό πρώτο μισό του 2008.

Εκατομμύρια θεατές περίμεναν κάθε Τρίτη νά εμφανιστεί ό Λαζόπουλος γιά νά απολάυσουν τήν τηλεοπτική του εκπομπή καί σημειώστε πώς τήν τηλεθέαση του δέν κατάφερναν νά τήν κάνουν ούτε μέγάλα εμπορικά θεάματα όπως η Eurovision,η έναρξη τών Ολυμπιακών Αγώνων,η ακόμα και οί ποδοσφαιρικοί αγώνες στό Euro τής Εθνικής.

Πολιτικοί, βουλευτές, ακόμη και αρχηγοί κομμάτων, επώνυμοι, αλλά και άλλοι διάσημοι από τόν χώρο τών τεχνών, όχι μόνο δέν μπορούσαν νά αγνοήσουν μία τέτοια εκπομπή καί ευκαιρία αλλά πολλές φορές μάταια, έψαχναν νά βρούν κάθισμα στό πλατώ τής εκπομπής του Αλ Τσαντίρι Νιούς, γιά νά εμφανιστούν.

Στήν Αμερική ή αρνηση του Mc Cain νά εμφανιστεί στό show του David Letterman
τήν στιγμή πού αυτό είχε συμφωνηθεί, προκάλεσε ποταμό αρνητικών σχολίων στόν αμερικανικό τύπο καί εξανάγκασε τόν υπόψήφιο γιά τήν Προεδρία τών ΗΠΑ γερουσιαστή ,νά ζητήσει δημόσια συγνώμη και ουσιαστικά νά συρθεί στήν εκπομπή του Letterman, μόλις λίγες μέρες αφότου έχασε τίς εκλογές.
Οι σατιρικές εκπομπές πού παρουσιάζονται από ταλαντούχους παρουσιαστές σέ όλον τον κόσμο καί όχι μόνο στήν Αμερική ανήκουν στήν κατηγορία τών τηλεοπτικών προγραμμάτων που θά πρέπει νά περιλαμβάνει τό κάθε κανάλι που σέβεται τό κοινό που το παρακολουθεί.

Σέ κρίσιμες πολιτικά και οικονομικά περιόδους όπως αυτή πού διανύουμε η σάτιρα είναι χρήσιμο νά υπάρχει όχι μόνο γιατί ανοίγει δρομους γιά περισσότερη σκέψη και προβληματισμό αλλά και γιατί προσφέρει σάν καταλυτική διέξοδο, τό γέλιο στόν θεατή.
Η εκπομπή τού Λαζόπουλου όλα αυτά τά προσφέρε και μέ τό παραπάνω καί θεωρώ μέγιστο λάθος του νά παρατήσει τήν τηλεόραση γιά νά ασχοληθεί μέ τό θέατρο έστω καί άν τήν προσωρίνή διακοπή του αυτήν, τήν έιχε εξαγγείλει από τό βήμα τής τηλεόρασης καί ήταν προγραμματισμένη.
Νομίζω ότι ό Λαζόπουλος έχει πάρει τό μήνυμα, καί δέν θά επαναλάβει ξανά τό ίδιο λάθος.

if you tolerate this your children will be next-Aν συνεχίζεις νά ανέχεσαι τήν κατάσταση, τά παιδιά σου θά είναι ό επόμενος στόχος

Ενδιαφέρον μοντάζ μέ αφορμή τήν δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου σέ βίντεο πού έφτιαξαν οι πιτσιρικάδες γιά τό You Tube και υπό τούς ήχους του »If you tolerate this» τών Μanic Street Preachers

Τό ανάκαλυψα  στό http://tsimitakis.wordpress.com και τό βάζω καί στό parodynews γιά όσoυς δεν τό έχετε δεί.

Βομβαρδισμοί στην Γάζα

Πάνε νά τόν εγκλωβίσουν μέσα στό ασανσέρ.
Δημιουργούν μιά ένταση πρωτοφανή στήν Μέση Ανατολή μόλις λίγες μέρες πρωτού αναλάβει.
Βομβαρδίζουν αλύπητα στήν Γάζα για νά τούς απαντήσουν άμεσα οι Παλαιστίνιοι τής Χαμάς οι οποίοι όπως είναι φυσικό θα ξαναρχίσουν και τίς επιθέσεις αυτοκτονίας, γιά πρωτη φορά ίσως μετά τό 2005.
Σχεδιασμένο στήν έντέλεια τό σχέδιο και κάτα πάσα πιθανότητα  και σε κάποια συμφωνιά μέ τόν απερχόμενο ρεπουμπλικανό Πρόεδρο Μπούς, βάζει φωτιά και πάλι στήν Μέση Ανατολή μετά τήν εύθραυστη εκεχειρία, η οποία είχε τα τελευταία χρόνια επιτευχθεί.
225 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 300 είναι σοβαρά τραυματισμένοι από τούς εναέριους βομβαρδισμούς στήν Γάζα καί όλη αυτήν τήν βαρβαρότητα τήν χαρακτήρισαν »προληπτικό χτύπημα στίς εγκαταστάσεις τής Χαμάς».
Ο Ισραηλινός τύπος γράφει πώς στίς 19 Δεκέμβρη η οργάνωση αυτή είχε εκτοξεύσει τίς ρουκέτες της κατά αμάχων στό έδαφος του Ισραήλ.
»Ενώ οι Ισραηλινοί βομβάρδισαν καί βομβαρδίζουν μάχιμους καί τακτικό στρατό κάθε φορά που σφυροκοπούν στήν στενή λωρίδα τής Γάζας!!»

Πάντως δεν μπορώ προσωπικά νά εξηγήσω πώς ξεκινάνε εναέριες επιχειρήσεις οί Ισραηλινοι καί μόλις τήν προηγούμενη μέρα ή Υπουργός Εξωτερικών Τζίπνι Λίβι είχε αναλάβει ειρηνευτική πρωτοβουλία γιά τήν Μέση Ανατολή καί επισκέφτηκε γιά τόν σκοπό αυτό τό Κάιρο, γιά νά συνομιλήσει μέ τόν Χόσνυ Μουμπάρακ καί νά τόν διαβεβαιώσει
μάλιστα πώς οι συνομιλίες αυτές, θά συνεχιστούν.

Ο τραγικός απολογισμός μέχρι τώρα είναι νά έχουν σκοτωθεί τουλάχιστον 123 παιδία από τήν μερία του Ισραήλ καί περισσότερα από 1050 παιδιά Παλαιστινίων νά έχουν ξεκληριστεί, από τόν Ισραηλινό στρατό.
(στοιχεία που έχουν καταγραφεί από τόν Σεπτέμβριο τού 2000)
http://www.ifamericansknew.org/stats/deaths.html

1062 Ισραηλινοί έχουν σκοτωθεί καί σχεδον 5000 Παλαιστίνιοι έχασαν τήν ζωή τους ενώ οι τραυματίες έιναι περισσότεροι από 8500 από τήν πλευρά του Ισραηλ, και τουλάχιστον 33000 Παλαιστίνιοι βαριά καί ελαφρά τραυματισμένοι καί πάλι από τόν Σεπτέμβριο του ίδιου έτους.

Από τό 2007 ή οικονομική βοήθεια που λαμβάνει τό Ισραήλ απο τους Αμερικανούς ανέρχεται στο ποσό τών 7 εκατομμυρίων δολλάρίων τήν ημέρα, ενώ η αντίστοιχη επιβάρυνση γιά τούς Παλαιστίνιους δέν ξεπερνά τά 300.000 δολλάρια ημερησίως.

65 ψηφίσματα του ΟΗΕ έχουν καταδικάσει τίς ενέργειες του Ισραήλ καί κανένα μέχρι τώρα δέν έχει εκδοθεί γιά νά καταδικάσει τήν Παλαιστίνη.

Στίς Ισραηλινές φυλακές κρατούνται περισσότεροι από 10.756
Παλαιστίνιοι ενω στίς Παλαιστινιακές κρατήται μόνο ένας Ισραηλινός.

Τό ποσοστό ανεργίας στό Ισραήλ είναι κοντά στό 7,3% ενώ τό αντίστοιχο ποσοστό στά παλαιστινικά εδάφη ξεπερνά τό 23%.

Η καυτή πατάτα τής Μέσης Ανατολής πού λέγεται Παλαιστινιακό σέ δέκα δεκαπέντε μέρες τό πολύ  θά περάσει  στά χερια τού πρώτου μαύρου Προέδρου τών Η.Π.Α και έιμαι περίεργος νά δώ τόν τρόπο που θά τήν κρατήσει στά χέρια του.

Μέχρι τώρα πάντως αρνήται νά κάνει δηλώσεις καί αρκέστηκε νά απαντήσει διά του εκπροσώπου του πώς υπάρχει μόνο  ένας  Πρόεδρος τής Αμερικής κάθε στιγμή, γιά νά χειριζεται τήν εξωτερική πολιτική τής χώρας του.

10 νέες προτάσεις γιά τήν ανάπτυξη τών εφημερίδων, δημοσιευμένες στο Nieman Reports του Πανεπιστημίου του Harvard

To Prepare for the Future, Skip the Present
‘… today’s obsession with saving newspapers has meant that, for the most part, media companies have failed to plan adequately for tomorrow’s digital future.’
By Edward Roussel

«Burn baby, burn.» These are the unforgettable words of a top-ranking Yellowstone National Park ecologist as fire ripped through the park’s forests in the summer of 1988. Few people cared that Don Despain’s words were taken out of context. The remark was used to pour scorn on the supposed devil-may-care approach of the National Park Service, which favored allowing natural fires to burn off accumulations of undergrowth in order to facilitate forest renewal.

A triple whammy of slumping advertising revenues, soaring newsprint costs, and competition from the Internet has left newspaper executives struggling to contain their own inferno. Tactics that helped newspapers survive for decades-budget cuts, promotions, the shuttering of peripheral publications-have failed to restore confidence among investors. In the first 10 months of 2008 alone, the shares of The New York Times Company dropped by more than 40 percent, while Gannett Company, Inc. shed two-thirds of its value.

The best approach for battle-weary media executives may be to let the fire run its course-however counterintuitive that might seem. That’s partly because there is little the newspaper industry can do to stop the advancing flames. But it’s also because today’s obsession with saving newspapers has meant that, for the most part, media companies have failed to plan adequately for tomorrow’s digital future. The economic downturn has added to the urgent need for a change of direction.

«This is a time for rigor, you need to know what you want to come out with at the other end of the tunnel,» said Jack Welch, who was known as «Neutron Jack» when he was CEO of General Electric because of tough steps he took to reshape ossified corporations. «This is not a time to skimp on resources but to focus them on your best businesses: stop the weakest, invest in the strongest.»

Newspapers still tend to define themselves by their paper rather than their news. By doing so they make a critical error at a time when readers and advertisers alike are going cold on paper and turning their attention increasingly to Web media. Newspaper executives have been slow to come to terms with the reality that the fat profit margins of previous decades are gone forever. Audiences, in decline since the 1960’s, have been on an accelerating downward trajectory-from a slow glide to a nosedive-since the Internet’s invasion.

Newspaper executives have often justified their lack of attention to digital media by pointing to the lower advertising yields. «When will the Web match the revenues generated by newspapers?» Maybe never. But it’s the wrong question. The whole point about the Web is that it costs a fraction of the amount of a newspaper to reach your audience, meaning that the break-even point for a newsroom stripped of the need to produce a newspaper is some 65 percent lower.

The probable elimination of a raft of second-tier newspapers during this economic downturn will provide a fertile environment for a new generation of digital media businesses to flourish. Here are 10 ways that will help newspapers make the transition to digital media companies:

1.

Narrow the focus. When newspapers operated regional monopolies, readers depended on them to cover a wide range of subjects. Newspapers still routinely use their own reporters to cover a gamut of stories, ranging from politics to sport and business. That’s nonsensical in the Internet era, when readers may choose content from a variety of sources. Instead, media companies need to invest more money in their premium content-editorial that is unavailable elsewhere but that is highly valued by readers. Go deep, not wide.
2.

Plug into a network. Media companies should finance the additional spending on premium content by eliminating editorial costs in areas where they are unable to compete with the best on the Web. If you are weak in sports coverage, link to the best Web site for your local sports. Well-curated hyperlinks to other Web sites are a valuable service for readers, and they cost nothing. Media companies will increasingly see themselves as part of a chain of content, as opposed to a final destination. Journalists will act as filters, writing with authority but also guiding readers to sources that add depth to coverage. The future of journalism is selling expertise, not content.
3.

Rolling news with views. Newspaper deadlines suit publishers, not readers. News is a continuum. It never starts or ends, and coverage should reflect that reality. That doesn’t mean a newsroom needs to be open for business 24/7. If 90 percent of readers don’t log on between midnight and five in the morning, there is little point in being staffed overnight. But it is critical to be alert at the time when your traffic surges-typically between 8 and 10 in the morning and again around lunchtime. Remember: It’s not simply about serving breaking news-the AP and Reuters can handle that. The role of a newspaper company on the Web is to add value: look at a story from a number of angles, engage your audience, add multimedia.
4.

Engage with your readers. The explosion of blogging and social media Web sites has created a culture in which consumers of news expect to be included in the news publishing process. Closed operations that shun reader engagement will increasingly be seen to offer a second-rate experience. Create functionality that encourages readers to share eyewitness accounts of breaking news, rate services such as restaurants and hotels, and get into discussions and debates.
5.

Bottom up, not top down. The reporters on the ground are closest to your readers. They are therefore best placed to conceive, create and nurture community Web sites. Look at which reporters or editors get the largest mailbags and free them up to manage blogs on subjects that your readers are passionate about. That’s likely to be narrow areas such as gardening or a mom’s network, rather than broad subjects, such as politics or sports.
6.

Embrace multimedia. Train editors to see video, photo galleries, graphics and maps as equal storytelling forms to text. A story about Tina Fey’s takeoff of Sarah Palin is incomplete without video highlights from «Saturday Night Live.» A story about a soldier’s life on the frontline in Afghanistan is best told with video, a map, and pictures as well as text.
7.

Nimble, low-cost structures. About 75 percent of newspaper costs have nothing to do with the creation of editorial content. In a digital era there may not be any need for printing presses or vans to transport a physical product. But the switch to digital should also be an opportunity to challenge the need to hold on to other in-house costs. Newspaper companies are bad at technology, so a digitally minded chief technology officer will be able to get cheaper and more effective services by outsourcing. Newspaper sales teams don’t do particularly well at selling ads on the Internet; too often they sell ads that are irrelevant to a reader’s interests in an era when Google has made relevance key. If your sales team can’t beat Google, then outsource to Google.
8.

Invest in the Web. Don’t try to suck too much revenue from your fledgling network. Your Web site needs investment before it can fly. Large networks, such as rail, phone and utilities, took decades to yield substantial returns. A Web revenue-growth model cannot simply be a mirror image of the decline in your newspaper sales.
9.

Shake up leadership. One of the biggest obstacles to planning for a digital future is the senior editor or manager who is wedded to the analogue past. If the people who run your newsroom aren’t passionate about your digital future, it’s certain not to materialize.
10.

Experiment. We are operating in the most creative phase of the media industry’s history. A time when broadcast, text and social media are colliding. Don’t be afraid of failure. Try new projects, see what works, and build on success.

None of this will come easily. It breaks a newspaper culture forged over a 400-year period. For decades now, newspaper newsrooms have centered on «going to press,» which has meant pointing all efforts towards a single deadline that culminates in the publishing of a definitive version of a story. Journalists who’ve spent a lifetime working around this kind of deadline often cannot make the switch to the continuous reporting demanded by Web audiences.

Nor are reporters and editors particularly good at interacting with readers. As long as newspapers have existed, editors have determined the news agenda and then rammed it down readers’ throats. Sure, readers are welcome to send a «letter to the editor.» It may even get published. But typically most editors have little interest in an ongoing dialogue. Linking to competitors’ news services certainly doesn’t come naturally to newspaper editors either, whereas it’s seen as a sign of sophistication on the Web. Then there’s the lack of familiarity with multimedia and the art of stitching together text, video, photos, maps and graphics.

Still, the dominant newspapers have a huge advantage over start-up news operations: They are trusted brands at a time when the proliferation of news sources has made trust a premium for readers and advertisers alike. That’s a good springboard for success. But time is running out.

Edward Roussel is the digital editor of the Telegraph Media Group (TMG). He manages the Telegraph.co.uk Web site and oversees the development of TMG’s expansion into other digital media, including the recent launch of Telegraph TV, a news-on-the-Web service in partnership with ITN. He was instrumental in restructuring the Telegraph’s newsroom, with a view to placing digital media at the core of the 153-year-old newspaper group.

Τό περιοδικό Τime μέ λίστες γιά τά videos με΄τήν μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στο διαδύκτιο

Πολλές οι λίστες του περιοδικού TIME γιά τά βίντεος μέ τήν μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στό διαδύκτιο γιά το 2008.

Η Χίλαρυ Κλίντον  από τήν προεκλογική της εκστρατεία σέ ένα Οργουελικό βίντεο που παραπέμπει στό 1984,το» where in hell is Mat » μέ τόν 32χρονο Ματ Χάρτινγκ νά παρατά τήν δουλειά του ταξιδεύοντας σέ περισσότερες απο 42 χώρες σέ διάστημα λιγότερο από 14 μήνες, γιά νά χορέψει μέ τούς τοπικούς πληθυσμούς. Ηρθε καί στήν Αθήνα, αλλά δέν τόν αφήσανε νά ανέβει στήν Ακρόπολη.

Ο Wίlly Ferell μέ τίς κωμικές του σειρές Funny or die.comφτιαγμένες απευθείας γιά τό διαδύκτιο, προσέλκυσε εκατομμύρια θεατές μέ αυτό τό βιντεάκι.

Ιδιαίτερο ενδιάφερον γιά τίς ωμότητητες τών αστυνομικών αρχών προκάλεσε στήν on line κοινότητα καί τό μονταρισμένο βιντεοκλίπ τού  Mc Hammer ’’can’t touch this’’, μιξαρισμένο μέ τήν κραυγή  »don’t tase me bro» ενός φοιτητή όπου  ακούγεται νά φωνάζει στους αστυνομικους τήν στιγμή πού τόν συλλαμβάνουν, γιά νά τού κάνουν ηλεκτροσόκ.

Τέλος μεγάλη συγκίνηση στόυς  χρήστες του YouTube προκάλεσε τό πολύ μικρό σέ διάρκεια βίντεο- ντοκυμανταίρ μέ ένα λιονταράκι τόν Κρίστιαν πού υιοθετήθηκε από ένα ζευγάρι στήν Αγγλία, τό έστειλαν  στήν Κένυα νά μεγαλώσει καί νά ενσωματωθεί στό φυσικό του περιβάλλον καί όταν ξανασυναντήθηκε ύστερα από χρόνια μέ τούς θετούς του γονείς, συνέβη αυτό πού θά δείτε άν κλικάρετε τό βίντεο

]

JAMES BROWN Soulful Christmas

Δέν είναι καλή η μοναξιά, τούτες τίς μέρες!

Χρόνια πολλά σάς εύχομαι, και τούτο νά θυμάστε
τίς μέρες αυτές τίς γιορτινές, μέ τους δικούς σας νά στε
Και όσοι χρόνια παιδικά, καλά, δέν τά ευτυχήσατε
και όσοι ζήσατε, ζείτε μοναξιές, στήν ζωή σας και χωρίσατε
και όσοι αρνήστε, κλείνεστε μέσα στον εαυτό σας
καί όσοι αναζήτητε γύρω σας,κάποιον συνάνθρωπό σας
Νά βγείτε από τό καβούκι σας, καί έξω νά τό γλεντήσετε
χαμόγελο σέ ένα παίδι, νά βρείτε νά χαρίσετε
Γνωρίστε ανθρώπους, μίλήστε τους,πέιτε τό πρόβλημά σας
ίσως νά ζωντανέψετε, καί ‘σείς τά όνειρά σας
Τό Parodynews σας εύχεται, χρόνια ευτυχισμένα
καί δάκρυα μόνο τής χαράς,τής λύπησης,κανένα
Οί στεναχώριες καί οι καυμοί, άπ’ τήν ζωή δέν φέυγουν
όμως εκεί όπου υπάρχουν άνθρωποι,οι άνθρωποι καταφεύγουν
Βρείτε καί φέρτε τους λοιπόν, λιγάκι πιό κοντά σας
παρηγοριά στους πόνους σας, βάλσαμο στήν καρδιά σας

Χριστουγεννιάτικα τραγούδια στό show τού Leterman σέ επίκαιρες εκτελέσεις

Ομορφα Χριστουγεννιάτικ α ρεφραίν στό show του David Letterman σέ απολαυστικές εκτελέσεις, εμπνευσμένες  από τήν επικαιρότητα.

Active Μember:Στου ραγιά τό φαύλο κράτος και άλλα ιστορικά ακούσματα επαναστατικής γυμναστικής

Κάνε μου αλογουσκουφιές, και κράτα με ανασφάλιστο

δώς μου τραπεζοκωλιές,και δάνειο προάριστο

πέτα με  ξεβράκωτο, μες στα Βατοπέδια

στο ’ριξα αδάγκωτο, μα τώρα αλλάζω σχέδια

Τό COP KILLER του Ιce T και των Βοdy Count σέ τρομερό βιντεάκι τήν εποχη που χτύπαγε αλύπητα τήν  εξουσία καί τήν αστυνομική βία του LAPD μέσα απο την μουσική του στά κλαμπάκια του L.A και των άλλων αμερικανικών πόλεων.

Από κάτω οι RAGE AGAINST THE MACHINE στό θρυλικό τους κομμάτι »KILLING IN THE NAME»

Από πάνω οι Sex Pistols στό Αnarchy in the UK σέ live στήν Σουηδία το 1977 και κάτω οι Judas Priest στο breaking the law