Η γιαγια νιωθει πιο ωραια με εναν Αλβανο παρεα!

Μια σουπερ γιαγια καθοτανε,και Αλβανο σκεφτοτανε

τις μερες αναπολουσε,τοτε που την πηδουσε.

Πανω στην κλινη στεναζε η γραια, και αναστεναζε

που ο ρωμαλεος νεος της εδειχνε το πεος.

Ο ραμπο απο το Δελβινο,που ελισσετο και ως δελφινο

απανω στο κρεββατι, δρασκελιζε σαν το ατι

Σκληρος ο επιβητορας ,τα θελε ολα ο κτητορας

σπιτια, λεφτα, Παρισσια,και προστυχα ….αμησια

Πλουσια τα ελεη του, τρομαχτικα τα κλεη του

την ειχε και μεγαλη,και ετσι και αλλου ψαχνοτανε,
καπου, για να την βαλει.

Τοτε η γρια ταραχτηκε,απ’τα καναλια αρπαχτηκε

λυγμο βαθυ να βγαλει,με πονο παρακαλι.

Γυρισε πισω του λεγε,παραθυρο που βουρκωνε,

αντρα μου εραστη μου, ονειρο της ζωης μου.

Δεν θελω αλλο την ζωη,τιποτα δεν με απασχολει

εσυ και το πουλι σου, με εμενα, ασχολησου.

Ομορφε επιβητορα,στα δινω ολα κτητορα

τιποτα δεν κραταω,στα μουτρα στα πεταω.

Και μην μ’αφηνεις μονη μου,να λερωνω το σεντονι μου

ελα και παλι αποψε,την μοναξια μου διωξε.