
Εκαηκε και η Παρνηθα,δρυμος βουνοκορφες
και τωρα μονο του γυμνο,χασκει το Μον Παρνες.
Και τα ρυακια και οι πηγες με γαργαρο νερακι
αντι να σταζουνε νερο,θα τρεχουν καρβουνο μαζουτ,
τωρα απο το ρυακι.
Και οι συσκεψεις στελεχων και οι προετοιμασιες,
να υποδεχτουν τον καυσωνα,κανοντας λεει θυσιες,
μας διεφανει τελικως πως ηταν για καφε,
αφθονη μασα και ποτο,διαλειμα για μπουφε.
Μα δεν χρειαζεται κανεις, τοση φαια ουσια
και συσκεψη πολυωρη,για λυση που ειναι μια.
Οταν η ζεστη ερχεται ‘δω, μερες πολλες να μεινει
μετρα λαμβανεις να φυλαχθεις,κατι να απομεινει
Και οπως μεσα στο σπιτι σου, βαζεις ανεμιστηρες,
στο φουλ τα αιρ-κοντισιον,και τους αεριστηρες.
Ετσι και πανω στο βουνο,στηνεις ανθρωπου ματι
να επαγρυπνει και να κοιτα ,να πει,φωτια ερχεται, νατη.
Και κατι πυροσβεστικα ,να ‘ναι εκει τριγυρω
με μανικα επι σκοπον να ανακοψουν τις φωτιες,
ριχνοντας αφθονο υδωρ.
Τρια βουνα,δεν ειν’πολλα στην Αττικη που ‘χουμε να φυλαμε
Το ορος το Πεντελικο,τον Υμηττο,και τον Δρυμο,
πρασινο που αγαπαμε.
Πεντε εξι δασοφυλακες, εκει επιφορτισμενους,
δυο παρατηρητηρια με κυαλι να χαζευουνε,
και μερικα οχηματα απανω να ρεμβαζουνε
και αν χρειαστει στην πυρκαυια, να πα’να σβησουν την φωτια.
Και αντι αυτα τα τοσο απλα,ακουμε χιλια δυο κουφα
απο ζαβα,χαμενα,που ομως στην καρεκλα τους μενουν,
κατσικωμενα.
Αλλα δεν φταινε τα χαζα, οσοι τα διοριζουνε φερουνε τις ευθυνες.
Δωσανε υπευθυνη δουλεια,συντονισμους, και ολα αυτα
στην χωρα αυτη να κανουνε, αδιαφοροι κηφηνες.
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...